157km en 1653 hoogtemeters

In september wacht mij een loodzware tocht in de Pyreneeën (90 km en 3050 hoogtemeters). Dat is twee keer de Col de Joux Plane (42,5 km 1501 hoogtemeters) die ik in 2011 beklommen heb. Daarom zaterdag een trainingstocht met veel hoogtemeters. En dat was afzien en een stevige discussie met wandelaars op het fietspad...

De Col d'Au WAT?
In september vertrek ik met 100 wielrenners en 60 mountainbikers naar Lourdes. Wij hopen dat zich daar een wonder voltrekt, namelijk dat alle deelnemers één van de loodzware tochten volbrengen die de trainers voor de Committed Power bikers hebben gepland. De trainers hebben namelijk drie routes vanuit Lourdes naar de top van de Col d'Abisque in de Pyreneeën uitgezet. De kortste route is 59 km lang en kent 2200 hoogtemeters. In de tabel zie je ook de andere twee routes en eerdere trainingsdoelen die ik in Committed Power programma heb volbracht. Zelfs de kortste route naar de Col d'Aubisque is al flink zwaarder dan wat ik tot nu toe in het sportprogramma Committed Power voor de kiezen kreeg.

Daarom 157 km en 1653 hoogtemeters
Daarom heb ik zaterdag een tocht uitgezet met een fors aantal hoogtemeters. De basis was het GPX-track van de Jan Janssen Classic die in juni gereden is. In deze toertocht zitten vrijwel alle heuvels die in de omgeving van Arnhem te vinden zijn. De vlakkere stukken heb ik eruit geknipt; het Posbank deel met de Snippendaalseweg, Schietbergseweg, Holleweg en Beekhuizenseweg heb ik drie keer gereden en was goed voor 900 hoogtemeters. Na afloop van deze tocht was ik behoorlijk stuk. En dan moet ik in de Pyreneeën straks nog bijna twee keer zoveel hoogtemeters extra maken over tweederde van de afstand.


Prachtige Posbank
Mooie, maar zware tocht Noordhollandse bukkers
Bij de beklimming van de Snippendaalseweg (Zijpenberg-Zuid) werd ik ingehaald door drie bukfietsers. Zij waren helemaal uit Noord-Holland komen rijden om hier op de Posbank het klimmen te trainen. "Want Noord-Holland is zo plat als een pannenkoek", zo zei één van de renners. Halverwege de klim haalde ik twee van de drie renners in. Zij waren vol bewondering over mijn klimprestaties.

Mopperende voetgangster
Op één van de fietspaden op de Posbank werd de doorgang versperd door een gezin (twee ouders en twee kleine kinderen). Ik riep "pas op!", maar ging ook stevig in de remmen. Want met kinderen neem ik geen risico's. Toen ik achter deze wandelaars stilstond kreeg ik dik commentaar; waarom ik zo hard fietste en dat ik beter kon remmen in plaats van "pas op" roepen. Ik vroeg de moeder wat nou haar probleem was; ik ben netjes gestopt, om de wandelaars de gelegenheid te geven ruimte te maken, ik heb ook gewaarschuwd. Wat kan een voetganger nog meer verwachten van zijn rollende medeweggebruiker? De vrouw bleef mopperen en ik besloot de discussie maar te beëindigen met een vriendelijk:"Ik wens jullie nog een mooie wandelmiddag".