Bocycle racet LEL2013

Vandaag heb ik de LEL2013 gereden. Dit is een tijdrit van Lelystad naar Enkhuizen en weer terug. Er deden 27 ligfietsers en (jawel je leest het goed) 1 racefietser aan mee...


Fiets fietsklaar maken
Elektronische tijdwaarneming
In de rij; klaar voor de start
Persoonlijk record
Wereldsnelheidsrecordhouder
Sebastiaan Bowier "
"Drie, twee, één, GO!!!" Wat is LEL?
De LEL is een tijdrit over de Houtribdijk van Lelystad naar Enkhuizen en weer terug. Deze fietsrit wordt elk jaar in oktober georganiseerd door de Nederlandse Ligfietsvereniging. Dit jaar waren er 28 deelnemers: 20 velomobielen, 7 open ligfietsen en 1 racefiets. Jawel ook "normale" racefietsen kunnen meedoen aan dit evenement; de officiële naam van de ligfietsvereniging luidt immers Nederlandse Vereniging van Human Powered Vehicles (de NVHPV). De berijder van de racefies was Pieter Sijbrandij, de zoon van Ymte. Ymte is één van de twee oprichters van Velomobiel.nl, de fabrikant van de wereldberoemde Quest.

Fietsklaar maken
Toen ik met mijn supporters Tilly en dochter Petra bij de start verscheen, begon ik direct met het rijklaar maken van mijn Challenge Fujin SL2. Zo moest onder andere de voorbuis iets in het frame geschoven worden; in de loop der tijd is deze er door de kracht op de trappers een stuk uitgewrikt. Dit was echter geen goed idee; ik had al direct na de start pijnlijke knieën en hamstrings. Ik had beter een ander moment voor deze bijstelling kunnen kiezen, dan zo vlak voor deze belangrijke race.

Weer en hartslag
Ook kon ik mijn hartslag nauwelijks boven de 160 bpm krijgen; de gemiddelde hartslag bleek bij de finish 152bpm te zijn geweest. En dat, terwijl ik in 2012 nog 162bpm scoorde en in 2011 (mijn eerste LEL) 165bpm. In de buurt bij Enkhuizen begon het te regenen; later fietste ik door hagel en onweer. De hele terugweg had ik tegenwind (ZW4). Kortom, geen ideale omstandigheden om een goede tijd neer te zetten. Toch viel het resultaat, ondanks de zere knieën/dijen, de lage hartslag, het weer en de wind mee: 1 uur, 32 minuten en 50 seconden. Dit is de beste tijd van de 3 keer dat ik de LEL gefietst heb.

VIPs
Op deze LEL waren een aantal VIP's die in september in Battle Mountain in de VS om het wereldsnelheidsrecord hebben gestreden: Sebastiaan Bowier, David Wielemaker en Ellen van Vugt. Sebastiaan heeft het record sinds september op zijn naam staan; hij fietste 133,78 km/h.

Ligfiets achter auto
En ik heb dit keer de ligfiets wederom op de fietsdrager vervoerd. Dit keer niet horizontaal, maar schuin omhoog. In een vorig blogbericht meldde ik dat in horizontale positie de ligfiets aan beide kanten circa 18 cm uitsteekt (maximaal 20 cm aan beide zijden is toegestaan). In de schuine positie is de fiets circa 28 cm minder "breed". Dat rijdt toch en stuk prettiger.


Zo op fietsdrager 28cm minder "breed"


Uitslag LEL2013


In gesprek met de sympatieke Olaf Volgend jaar LEL2014?
Ondanks het persoonlijke record, was de uitslag niet om over naar huis te "bloggen"; van de open liggers ben ik op één na als laatste geëindigd. Maar dat belet mij niet om volgend jaar weer mee te doen. Het is de gezelligheid en ongedwongen sfeer die het zo leuk maakt om aan deze straatrace deel te nemen. Chapeau voor de vrijwilligers van de NVHPV die dit evenement hebben georganiseerd.


...hier nog vrolijk (foto Marloes Dries)
Hier helemaal stuk... (foto Marloes Dries)

Een enkele lichte bui is niet uit te sluiten

"Een enkele lichte bui is niet uit te sluiten", zo luidde het weerbericht voor het oosten van het land. En inderdaad deze weersvoorspelling was helemaal juist; ik werd zondag geconfronteerd met slechts één lichte bui. Helaas duurde die bui wel 6 uur...

Mooi-weer-visioenen
Toen ik zaterdag deze weersvoorspelling voor zondag hoorde was het plan snel gemaakt. Na een koffie-/verjaardagsvisite in Epe zou ik de terugtocht per ligfiets afleggen. Zo'n weerbericht verwekt bij mij namelijk mooi-weer-visioenen. Zondagochtend was de buienradar echter al aanmerkelijk minder optimistisch. Toch heb ik de fiets in de auto meegenomen, want het oosten van het land zou volgens de weersvoorspellers toch wel enigszins worden "ontzien".


Reparatie in de "niet uit te sluiten lichte regenbui" Schoenplaatreparatie
In Epe keek ik geregeld uit het raam of de regen inmiddels al was gestopt. Om 14:15 uur leek dat het geval dus fietstenue aan en gauw er van door. Al snel bleek het klikpedaal van de rechterschoen niet vast te blijven zitten. De oorzaak lag bij mijzelf; ik had namelijk op advies van de spinningtrainer de schoenplaatjes meer naar de achterkant van de schoen versteld. Daarbij heb ik het rechterplaatje helemaal losgeschroefd, om het systeem moddervrij te kunnen maken. Bij het monteren heb ik het plaatje kennelijk 180 gedraaid. In de "niet uit te sluiten lichte regenbui" heb ik het plaatje weer omgedraaid.


Door en door nat en verkleumd... Nog wat meegemaakt?
Veel heb ik onderweg niet meegemaakt. En ik heb ook geen seconde van deze tocht genoten. Door en door nat en verkleumd kwam ik na 70km thuis; het leken wel 140km. Maar deze kilometers waarin ik lange "Strecken" met een hartslag van 165 bpm (87% van de maximale hartslag) heb gereden, zijn wel een mooie training voor de LEL2013. Deze ligfietsrace van Lelystad naar Enkuizen en weer terug, staat komende zondag 20 oktober op het programma.

Terug naar de IJzertijd en ik heb een Wiglo gezien

Zaterdag 28 september fietste ik in goed gezelschap (ligfietsclub "Mooi Bennekom") terug naar de IJzertijd, Een week later passeerde ik op weg naar Duitsland een Wiglo. Wat zou dat kunnen zijn...


Valleikanaal
Onwillige schapen Valleikanaal
De trekker van "Mooi Bennekom", Bert Hardeman, had voor deze tocht als startpunt NS-station Veenendaal-De Klomp uitgekozen (ipv Bennekom). Dat betekende voor deze Bocycle dat hij op deze vrije zaterdag wel heel erg vroeg zijn bed uit moest om die 29 km van zijn huis naar de start af te leggen. Maar de heenweg langs het Valleikanaal vanaf Rhenen maakte dit ongemak meer dan goed.


IJzertijdboerderij
Mooi Bennekom terug in de ijzertijd
Gevaarlijke paarden IJzertijd
Bij het verzamelpunt verschenen 6 ligfietsers: twee velomobielen, drie trikes en een open ligfiets. De velomobilisten kende ik van mijn tochten met Liggend Arnhem, een leuk wederzien. Bert, die ons al een keer had leren kennismaken met de Grebbelinie, had ook dit maal een educatief hoogtepuntje in petto. Namelijk een bezoek aan een boerderij uit de IJzertijd (zo'n 800 jaar voor Christus) op het Wekeromse Zand. Na een recuperatiestop bij De Mossel (met uiteraard koffie en appelgebak) volgde de laatste etappe, terug naar De Klomp. Op de Ginkelse Heide had ik een lekke achterband, de derde in een week. En dat, terwijl ik speciaal voor de beklimming van de Col d'Aubisque, nieuwe binnen- en buitenbanden om de velgen had gelegd. Mede dankzij de grote belangstelling van passerende toeschouwers (waaronder een enthousiaste West Highland White Terrier (een Westie dus, zie foto)), had ik binnen een kwartiertje weer een harde achterband en kon het gezelschap weer verder. Bij De Klomp ging ieder zijns weegs. Dat betekende voor mij nog 29 km voor de thuisreis. Totaal vandaag 116 km afgelegd.
Goed gezelschap
Workshop op locatie door Atelier ByDo
Veel belangstelling





Workshop Atelier ByDo
En zaterdag 5 oktober heb ik, per ligfiets, een bezoekje gebracht aan de tentoonstelling van Marin Patchwork in Westendorp, alwaar dochter Do met haar Atelier ByDo workshops gaf.


de BOL De BOL
Onderweg passeerde ik wandelgezelschap de BOL. De BOL staat voor de Bemmelse Organisatie Ladies. Deze wandelclub organiseerde op 5 oktober de Middeleeuwse wandeltocht. Zo maak je toch telkens wat mee onderweg op de fiets.

Dit is nou De Wiglo
Wiglo
Langs de Oude Rijn bij Herwen zag ik een wel heel bijzonder bouwsel: De Wiglo. Dit is een samenvoeging van de woorden Wilg en Iglo. Een Wiglo is dus een iglo van wilgentakken. Maar waarvoor de wiglo dient is mij een raadsel; dit werd niet vermeld op het bord dat erbij stond.


Voet van de Eltenberg
Profiel van de Eltenberg
Goedkope brandstof in Duitsland
Poseren op de pont bij Doesburg Duitsland
Op weg naar Westendorp heb ik ook nog even Elten aangedaan voor de beklimming van de Eltenberg (gemiddeld stijgingspercentage 4,0% met als piek 8%). Ook de Peeskesweg bij 's Heerenberg kon ik niet onbeklommen laten (gemiddeld 2,9%; piek 6%).

Hieronder staan nog wat sfeerfoto's van dit interessante uitstapje van 151 km en 500 hoogtemeters.

Dit bord passeren is linke soep

Lunch met Atelier ByDo
Ochtend-Rijn bij Driel