BoCycle

BoCycle

zaterdag 31 december 2011

Bocycle op filmset Katja Schuurman

Als (lig)fietser maak je altijd wat mee. Zo fietste ik vrijdag nietsvermoedend zomaar een filmset op bij Radio Kootwijk, waar opnames werden gemaakt voor de film "De club van lelijke kinderen". Katja Schuurman en Tooske Ragas spelen in deze film belangrijke rollen. Betekent dit een carrièrewending in Bocycles tot nu toe zo brave leven? Lees gauw verder....

Duurtraining => lage hartslag
Deze vrije week tussen Kerst en Nieuw wilde ik eindelijk weer eens een fietsprestatie van enige betekenis neerzetten. Vrijdag was het een mooie dag weer en besloot ik een deel van de door mij uitgekozen Tour de Haute Veluwe van het Benekomse "Comité ter Bevordering van Fietstochten en Boslopen" na te fietsen. Deze "Tour" wordt op 16 april voor de 16e keer gereden en kent afstanden van 75, 110 en 150km.

Na de ligfietsklassieker Lelystad-Enkhuizen-Lelystad heb ik nauwelijks meer gefietst. Deze tocht zag ik als een begin om de basisconditie weer enigszins op peil te brengen. Dat betekent hartslag tussen de 60% en 80% van het maximum (voor mij is dat tussen 115 en 150 bpm). Ik heb bijna 6 uur non stop doorgetrapt (behoudens circa een half uur stilstaan voor sanitaire stops en kleine reparaties). De gemiddelde snelheid was 21,18km/h. Geen prestatie om over naar huis te schrijven zou je zeggen, maar.... Het parcours bleek toch wat heuvelachtiger te zijn dan ik had ingeschat. En om een hellingkje van 2% te beklimmen, ga ik met een hartslag van 75% van het maximum (circa 100 Watt), niet veel sneller dan 14 km/h omhoog. En er zaten heel wat van dergelijke gemene stukken in deze "Tour". De tocht heet niet voor niets Tour de Haute Veluwe. Leuk om nog eens te fietsen als ik weer toe ben aan een zwaardere training.

Meer over trainingsschema's en hartslag volgt later op dit blog. Zie ook de eerdere berichten over dit onderwerp: "Eerste training van Rob Harmeling" en "6x Oude Holleweg bij Beek-Ubbergen"

Op de filmset bij Radio Kootwijk
Een mooi deel van de route was Radio Kootwijk, met zijn "zenderkathedraal" geheel opgetrokken uit gewapend beton. De Duitsers hebben aan het eind van de Tweede Wereldoorlog vergeefs geprobeerd het zendergebouw op te blazen; het gebouw van gewapend beton liep geen schade op. Het markante gebouw zou je mooi van lelijkheid kunnen noemen. Wellicht is het daarom gekozen als filmset voor de film "De club van lelijke kinderen". Ik fietste, al fotograferend met mijn mobiele telefoon, niets vermoedend langs "de kathedraal" en zag daar een complete filmset. Er werd juist afgeteld:"drie, twee, één: take zoveel". Helaas was het fotogeheugen van mijn toestel vol. Ook was ik na vier uur fietsen te suf om mij te realiseren dat dit niet zomaar een opname was van een lokale zender of zo. Ik ben dan ook doorgefietst zonder verder poolshoogte te nemen. Thuisgekomen bleek na enige research dat het de filmset van een Nederlandse topfilm betrof. En Katja Schuurman? Ik heb haar zelf niet waargenomen, maar misschien was zij er wel.

zaterdag 24 december 2011

Le Grand Ballon, mijn fietsdoel in 2012

Het doel van committed power 2012 is....Le Grand Ballon in de Vogezen.

Virtueel "Le Grand Ballon" beklimmen
Ook in 2012 gaat het Committed Power project weer door. De fietsers gaan "Le Grand Ballon", het hoogste punt (1424 meter) van de Vogezen, beklimmen. Via welke route is nog niet bekend. Op het kaartje in de rechter kolom van dit blog geeft het blauwe rondje met witte fiets aan waar deze Ballon zich bevindt. Ook heb ik drie routes uitgezet naar deze top. Je kunt de berg virtueel beklimmen door je muis naar dit fietsje te bewegen. Er verschijnen dan drie fietsjes die ieder één van de routes markeren. Klik op één van de fietsjes en er verschijnt een scherm waarin je "Les Grand Ballon" alvast virtueel kunt beklimmen.

"Le Grand Ballon`?"
De beklimming "Le Grand Ballon" lijkt aanzienlijk minder zwaar dan de "Col de Joux Plane" die ik met 130 collega's in september 2011 beklommen heb. Toch is deze Ballon zeven keer in de Tour de France opgenomen. Hieronder enkele gegevens:

Bovenop "Le Grand Ballon" staan twee zendmasten en een radar. Ondanks deze objecten is het uitzicht in de Vogezen naar verluidt adembenemend. Kortom geen enkel excuus meer om niet mee te doen met Committed Power 2012. Ik heb mij al aangemeld. En ook in 2012 kun je mijn verrichtingen weer volgen via dit blog.

Oorlogsverleden
In de Vogezen is menigmaal heftig gestreden. Op 18 november 1918 waren de Vogezen weer geheel Frans grondgebied, nadat een groot deel van deze streek 47 jaar in handen van de Duitsers was geweest. Iets onder die 1424 meter hoge top herinnert een monument aan "les Diables Blues", het bataljon Vogezenjagers dat de Grand Ballon de hele Eerste Wereldoorlog in Franse handen wist te houden.

Klimgeiten
Op de website van Klimgeiten vind je nog veel meer informatie over "Le Grand Ballon".

zondag 18 december 2011

Mijn uitdaging voor 2012

Mijn fietsuitdaging voor 2012 is...

Op 21 december worden de einddoelen van Committed Power bekend gemaakt. Zou het weer zo'n Alpe-d'Huez-achtige klim worden, of een rondje IJsselmeer? Binnenkort kun je op dit blog lezen wat mijn fietsuitdaging voor 2012 zal zijn.

Committed Power 
In 2007 startte mijn werkgever Committed Power, een initiatief om medewerkers te stimuleren meer te sporten en te bewegen. Met een intensief trainingsprogramma worden de deelnemers klaargestoomd voor het einddoel. Er zijn vier programma’s waarvoor men zich kan inschrijven: hardlopen, wielrennen, schaatsen of nordic walking. Voor de wielrenners was het einddoel in 2011 de beklimming van de Col de Joux Plane. Het sportprogramma was razend populair: er deden zo’n zeshonderd sporters mee, waarvan 150 wielrenners.

zondag 4 december 2011

Hartslagexperiment

Vandaag had ik eigenlijk met de ligfietstocht van LOL Zutphen mee willen rijden, maar de plicht van mijn andere hobby (bridgen) riep mij naar het bridgehonk. Ik heb op deze zondag met prima fietsweer daarom het nuttige met het aangename verenigd: op mijn raceligfiets naar de bridgeclub en na gedane arbeid met een leuk ommetje via Wageningen weer naar huis. En onderweg heb ik een belangwekkend experiment uitgevoerd...

Op de Bridgeclub moest ik de Sinterklaasdrive die op 5 december wordt gespeeld, voorbereiden. Daarna ben ik via Wolfheze naar Wageningen gefietst. De hele fietstocht was slechts 32 km lang, maar wel mooi. Voorbij pannenkoekenrestaurant "de Panoramahoeve" kom je door een prachtig stuk bos.
Op de dijk langs de Neder Rijn heb ik nog een interessant hartslagexperiment uitgevoerd. Doel was om vast te stellen of de volgende stelling empirisch kon worden gestaafd: In liggende positie is je maximale hartslag lager dan zittend. Deze bewering vernam ik in de kleedruimte van het sportcentrum waar ik elke donderdag de conditie op peil probeer te houden door middel van spinning (zie mijn mijn blogbericht "Hartslagrecord").

Hartslagexperiment
Vanmiddag heb ik ligfietsend circa 1 minuut een hartslag van 190 bpm volgehouden (heel kort wees de hartslagmeter zelfs 191 aan). Op de sportschool afgelopen donderdag heb ik staand op de pedalen zo'n anderhalve minuut met een hartslag van 199 bpm gespind (en een korte piek van 200). Deze waarnemingen lijken dus de stelling te onderbouwen dat rechtop de maximale hartslag circa 5% hoger is dan liggend.


Maar wat is de verklaring?
Wat zou nu de verklaring voor dit fenomeen kunnen zijn? Ik heb wel eens gelezen dat in liggende positie de hartkamers zich beter vullen en dat per hartslag er een grotere hoeveelheid bloed wordt rondgepompt. Zittend (rechtop) moet het bloed helemaal uit je benen meer dan een meter omhoog worden gepomd, waardoor de hartkamers zich minder goed vullen. Deze redenering zou kunnen verklaren dat je liggend met een lagere hartslag dezelfde prestatie kunt leveren als zittend (rechtop). Maar de lagere maximale hartslag in liggende positie is daarmee nog niet verklaard. Ik ben benieuwd naar de kennis van andere sporters over deze buitengewoon intrigerende materie. Discussie geopend....

vrijdag 2 december 2011

Harm Siezen krijgt slappe lach over zadelpijn

Vorige week hoorde ik op de radio een arts vertellen over behoorlijk ernstige klachten van wielrenners en wielrensters over hun genitaliën. Waarom doen zij dit zichzelf aan, terwijl de oplossing binnen ieders handbereik ligt? En aan het eind van dit blogbericht een doorklik naar een jolig journaalfragment over dit pijnlijke onderwerp...

Even een opsomming van aandoeningen en klachten die vaak verborgen gaan achter het onschuldig klinkende "zadelpijn" en die worden veroorzaakt doordat het lichaamsgewicht door een minuscuul zadeloppervlak van zo'n 150 cm2 (bron: www.fietsica.be) moet worden gedragen:

Mannenongemakken:
  • 61% heeft wel eens last van een doof gevoel in de genitaliën.
  • 24% heeft wel eens last van erectiestoornissen of zelfs impotentie.
  • De zitbotjes kunnen het zwaar te verduren krijgen.
  • Veel wielrenners krijgen last van een zogenaamde derde bal. Dit is een verzamelnaam voor onder andere de volgende aandoeningen: talgkliercysten, zweetkliercysten, steenpuisten (furunkels), negenoog (karbonkels), fibreuze hypodermatitis.
  • Bloed in de urine.
  • Daarnaast komen lage rugklachten, dove handen en pijnlijke polsen veel voor.

Vrouwenongemakken:
  • Net als mannen kunnen vrouwen last krijgen van verstopte haarzakjes die pukkels en soms zelfs abcessen kunnen veroorzaken.
  • Daarnaast kunnen de schaamlippen door het lange zitten overbelast raken en aanvoelen alsof ze gekneusd zijn.
  • Ook je zitbotjes kunnen het zwaar te verduren krijgen.
  • Doordat bij vrouwen de plasbuis zich niet zo diep in het lichaam bevindt kunnen zij na een lange fietstocht ook nog wel eens pijn hebben met plassen.
  • En bovendien gaan ook wielrensters vaak gebukt onder lage rugklachten, dove handen en pijnlijke polsen.

Waarom eigenlijk?
Beste bukfietsende wielrenners/-sters, deze "ongemakken" zijn helemaal niet nodig; je hoeft dit jezelf helemaal niet aan te doen, terwijl je toch je sport kunt blijven beoefenen. Probeer eens een ligfiets. Ligfietsen heeft alleen maar voordelen (en vooroordelen overigens) ten opzichte van bukfietsen, te weten:
  • Met dezelfde inspanning ga je veel sneller.
  • Geen lichamelijke klachten in de schaamstreek.
  • Je rug wordt helemaal ondersteund door de zitschaal; geen rugklachten meer.
  • Blessures ten gevolge van vallen zijn minder ernstig (je bevindt je dichter bij de grond en je kunt niet over het stuur duiken).
  • Dove handen en pijnlijke polsen komen niet voor.

Meer informatie op de website van de Nederlandse Vereniging voor Human Powered Vehicles. En klik hier voor een Youtube-filmpje van het tienuurjournaal uit 1991 waarin Harm Siezen de slappe lach krijgt tijdens het presenteren van een bericht over zadelpijn.