Vandaag 76km gefietst met ligfietsclub "Mooi Bennekom". Een onschuldig ritje was de verwachting, maar een gevaarlijke kuil in de weg leidde toch weer tot een bijna valpartij. Wegbeheerders toch...
De tocht
Organisator Bert Hardeman had een tocht van 56km rond Wekerom uitgezet. Bocycle ging al vroeg op pad om op tijd op het vertrekpunt sporthal DVO in Bennekom te verschijnen. Om 08:30 nam hij de eerste pont bij Wageningen. En om 09:00 uur verzamelden zich 4 enthousiaste ligfietsers op het vertrekpunt.
Supertrike
Bijzondere gast was Peter met zijn trike met trapondersteuning. Peter is spastisch en het was een genot om hem zoveel fietsplezier te zien beleven met zijn supertrike. Hij wist zich uitstekend en veilig te bewegen in het soms drukke verkeer. Fantastisch dat zoiets toch (nog) mogelijk is in Nederland.
Uitwijkmanoeuvre
In "Eethuis 't Hek" werd de traditionele appelgebak met slagroom en koffie genoten. Maar voordat wij ons daar konden laven aan deze traditionele lekkernij, werden wij toch weer geconfronteerd met een gevaarlijke situatie. Op het fietspad doemde plotsklaps een gemene kuil op. Bocycle kon door een uitwijkmanoeuvre nog net een gemene kuil in het fietspadasfalt ontwijken.
Hij kwam daardoor gevaarlijk dicht bij Berts trike, die door een ruk aan zijn stuur op het naastliggende zandpad terechtkwam en daarmee een valpartij wist te voorkomen. Had hij geen trike, maar een gewone tweewielige ligfiets gehad, dan was hij ongetwijfeld niet overeind gebleven. Dit is nu al de derde gevaarlijke kuil in de weg; wegbeheerders doe daar toch eens wat aan!!!
Rijles
Onderweg passeerden wij ook nog een lesauto. In gedachten hoorden wij de instructeur al zeggen: "Kijk goed in de buitenspiegel en pas op voor zich snel voortbewegende, driewielige objecten". Ook reden wij stukken van de "Grebbelinie Toertocht" van de TTL (Trim&Toerclub Leusden).
Filmimpressie
Ten slotte hieronder nog een filmimpressie van deze gezellige, maar koude ligfietsdag. Bedankt Bert...
In 20211 ben ik mee gaan doen met het sportprogramma "Committed Power" van het bedrijf waar ik werk. Daarin heb ik diverse colls beklommen, waaronder de "Col de Joux Plane" (2011), "Le Grand Ballon" (2012), “Col d’Aubisque” (2013), Girona in Catalonië (2015). De laatste tocht was de Eddie Merckx classic in Fuchsl am See nabij het Oostenrijkse Salzburch (op 8 september 2019). Daarna is het sportprogramma helaas gestopt. Maar ik heb de ligfiets niet aan de kant gezet en trap nog lustig voort...
BoCycle
zaterdag 31 maart 2012
zondag 25 maart 2012
Q-koorts?
Een lelijk griepje heeft mij nu al meer dan een week aan huis gekluisterd. Maar vanmiddag hield ik het niet langer uit en ben ik op de ligfiets gestapt...
Normaal ben ik na twee dagen hersteld van de griep, maar met dit griepje ben ik al een week onder de pannen. Zondag 18 maart kreeg ik koorts, keelpijn. Later volgden hoesten, hoofdpijn en pijn in de voorhoofdsholten en ik bleef verhoging houden (tot gisteren (zaterdagavond) toe). Vanmiddag achtte ik het voor mijn herstel absoluut noodzakelijk om toch een stuk op mijn ligfiets af te leggen. Morgen ga ik ook weer aan het werk.
Pas op voor...
Het is een tocht van 36 km geworden; via Wageningen en pannenkoekenboerderij de Panoramahoeve, naar de Ginkelse Heide. Na een bezoekje aan de schaapskooi (opgepast voor Q-koorts in mijn verzwakte toestand), via de Amsterdamse weg en Heelsum weer naar huis. Alles uiteraard, in hartslagzone D1 (60-70% van de maximale hartslag), conform de instructies van Rob Harmeling. En dat dit goed is gelukt bewijzen de statistieken uit het hartslaghorloge: gemiddelde hartslag 114 bpm; max hartslag 140 bpm (mijn D1-zone is 114 tot 133 bpm).
SHE en RI&E
Ik heb mij op één punt niet gehouden aan mijn standaard Risico Inventarisatie en Evaluatie die ik voor mijn ligfietstochten hanteer. En dat is het vermijden van onverharde fietspaden. Je ligt namelijk zo op je zij als je met je ligger in mul zand terecht komt. En risico's bestrijd je bij voorkeur bij de bron (dus geen onverharde paden befietsen). Vandaag koos ik ervoor het risico dus niet te bestrijden bij de bron, maar het risico te reduceren door het beperken van de gevolgen; ik hield een lage snelheid aan, zodat een eventuele val mij niet al te zwaar zou verwonden. En ik heb empirisch vastgesteld dat deze maatregel adequaat was. Dat wil zeggen: Ik ben overeind gebleven. Tot zover dit stukje SHE-theorie (Safety Health and Environment).
Diavoorstelling
Hieronder voor een korte diavoorstelling van deze prachtige fietsdag.
Normaal ben ik na twee dagen hersteld van de griep, maar met dit griepje ben ik al een week onder de pannen. Zondag 18 maart kreeg ik koorts, keelpijn. Later volgden hoesten, hoofdpijn en pijn in de voorhoofdsholten en ik bleef verhoging houden (tot gisteren (zaterdagavond) toe). Vanmiddag achtte ik het voor mijn herstel absoluut noodzakelijk om toch een stuk op mijn ligfiets af te leggen. Morgen ga ik ook weer aan het werk.
Pas op voor...
Het is een tocht van 36 km geworden; via Wageningen en pannenkoekenboerderij de Panoramahoeve, naar de Ginkelse Heide. Na een bezoekje aan de schaapskooi (opgepast voor Q-koorts in mijn verzwakte toestand), via de Amsterdamse weg en Heelsum weer naar huis. Alles uiteraard, in hartslagzone D1 (60-70% van de maximale hartslag), conform de instructies van Rob Harmeling. En dat dit goed is gelukt bewijzen de statistieken uit het hartslaghorloge: gemiddelde hartslag 114 bpm; max hartslag 140 bpm (mijn D1-zone is 114 tot 133 bpm).
SHE en RI&E
Ik heb mij op één punt niet gehouden aan mijn standaard Risico Inventarisatie en Evaluatie die ik voor mijn ligfietstochten hanteer. En dat is het vermijden van onverharde fietspaden. Je ligt namelijk zo op je zij als je met je ligger in mul zand terecht komt. En risico's bestrijd je bij voorkeur bij de bron (dus geen onverharde paden befietsen). Vandaag koos ik ervoor het risico dus niet te bestrijden bij de bron, maar het risico te reduceren door het beperken van de gevolgen; ik hield een lage snelheid aan, zodat een eventuele val mij niet al te zwaar zou verwonden. En ik heb empirisch vastgesteld dat deze maatregel adequaat was. Dat wil zeggen: Ik ben overeind gebleven. Tot zover dit stukje SHE-theorie (Safety Health and Environment).
Diavoorstelling
Hieronder voor een korte diavoorstelling van deze prachtige fietsdag.
donderdag 22 maart 2012
"Mooi Bennekom" uit winterslaap ontwaakt
Eerder deze week ontving ik een e-mailtje van Bert Hardeman. Mede dank zij zijn initiatief is de ligfietsclub "Mooi Bennekom" weer uit een diepe winterslaap ontwaakt...
Ik heb goede herinneringen aan de gezellige, maar ook spannende tochten van "Mooi Bennekom". Wat te denken van de tocht "Mooi Bennekom op poemajacht", waarin dit illustere en dappere ligfietsgezelschap jacht maakte op de in de zomer 2005 gespotte poema op de Veluwe? Één der deelnemers zijn we halverwege kwijtgeraakt; was hij met huid en haar (en fiets) verzwolgen door die poema? Het volledige verhaal van deze ijzingwekkende speurtocht kun je downloaden met een klik op de poemalink.
Met ingang van 31 maart fietst deze club elke laatste zaterdag van de maand. Vertrekpunt is sporthal DVO (Achterstraat 9) in Bennekom; vertrektijd 09:00 uur. Daarmee heeft "Liggend Arnhem" er een geduchte concurrent bij gekregen. Meer info op de nieuwe website van "Mooi Bennekom". Bocycle is in ieder geval van de partij.
Ik heb goede herinneringen aan de gezellige, maar ook spannende tochten van "Mooi Bennekom". Wat te denken van de tocht "Mooi Bennekom op poemajacht", waarin dit illustere en dappere ligfietsgezelschap jacht maakte op de in de zomer 2005 gespotte poema op de Veluwe? Één der deelnemers zijn we halverwege kwijtgeraakt; was hij met huid en haar (en fiets) verzwolgen door die poema? Het volledige verhaal van deze ijzingwekkende speurtocht kun je downloaden met een klik op de poemalink.
Met ingang van 31 maart fietst deze club elke laatste zaterdag van de maand. Vertrekpunt is sporthal DVO (Achterstraat 9) in Bennekom; vertrektijd 09:00 uur. Daarmee heeft "Liggend Arnhem" er een geduchte concurrent bij gekregen. Meer info op de nieuwe website van "Mooi Bennekom". Bocycle is in ieder geval van de partij.
dinsdag 20 maart 2012
Afzakkende beenstukken en andere gevaren onderweg
Zaterdag heb ik 95 km gefietst in hartslagzone D1; precies zoals Rob Harmeling had opgedragen. Dat vraagt wel veel discipline, want je wordt door nagenoeg alle fietsers voorbij geraced. Onderweg kwam ik een paard tegen dat subiet op hol sloeg toen ik in zijn blikveld kwam. En in dit blogbericht eindelijk een oplossing voor mijn afzakkende beenstukken...
Actiecamera
Zaterdag had ik als bestemming de Aardmansberg uitgezocht. In de fietsscheurkalender werd deze heuvel tussen Uddel en Nieuw-Millingen aanbevolen. Onderweg moest ik nog wachten voor een spoorwegovergang. Het leek me wel een mooi effect om de langsdenderende trein op de foto te zetten. Maar helaas, die actiecamera van mij doet er soms meer dan een seconde over om scherp te stellen. En ja hoor; ook dit keer drukte hij keurig scherp af nadat de trein allang gepasseerd was. Op de Cycle Vision vorig jaar heeft mijn ega ook geprobeerd enkele actiefoto's van mij in de drie-uursrace te maken. Op heel veel foto's staat nog net een deel van het achterwiel. Een waardeloos fototoestel.
Gevaren onderweg
De weg naar Aardmansberg was niet zonder gevaar. Bij Harskamp werd ik al gewaarschuwd voor gevaarlijke honden. Maar even verder ben ik echt ternauwernood ontsnapt aan mijn tweede tweezijdige ongeval, dit maal met een paard. Op de foto kun je zien hoe het paard plotsklaps heel onrustig vooruit springt, richting ligfiets en berijder. Kennelijk heeft dit paard nog niet de ligfietsgewenningstraining van Beekie ondergaan.
Ook niet ongevaarlijk waren de modderplassen op de fietspaden, juist op het laagste punt waar de afdalingssnelheid het grootst is. Met de ligfiets ga je snel onderuit als je in die prut terecht komt. Maar het allergevaarlijkste waren wel de oversteken van de provinciale weg N310 van Harskamp via Otterlo naar de Koningsweg. Die weg moest ik wel vijf keer oversteken, omdat telkens het fietspad aan de andere kant van de weg was gelegd. Levensgevaarlijke oversteekpunten; onbegrijpelijk dat men het fietspad niet aan dezelfde kant van deze drukke weg heeft gelegd.
Sukkelige hartslagzone D1
Onderweg werd ik, vanwege die sukkelige D1-zone waarin ik mijn hartslag moest houden, door vrijwel alle fietsers voorbijgeraced. De verleiding was bijna niet te weesrtaan om die uitslovers eens te laten zien dat zij er door zo'n ligfiets dik uitgereden worden. Maar ik wist mij te beheersen; Rob Harmeling had ons in het vooruitzicht gesteld dat na twee maanden gedisciplineerd trainen in de D1-zone, de conditie enorm snel toeneemt. Er was één racefietser, die kennelijk dezelfde trainingsdiscipline aan den dag legde; hij fietste met precies het goede tempo om mijn hartslag in de D1-zone te houden. Na zo'n 10 kilometer scheidden onze wegen en bedankte ik hem voor de steun.
Aardmansberg
De Aardmansberg kun je beklimmen vanuit Nieuw-Millingen langs de N344 (Amersfoortseweg) en vanuit Uddel (Aardhuisweg). De laatste beklimming is de mooiste. Maar het hoogtepuntje van de tocht was toch wel de versgebakken appelflap van bakker Schuiteman uit Garderen. Onmiskenbaar de beste appelflappenbakker van de Veluwe. Je kunt er ook gezellig zitten met een kopje koffie erbij. Dus een volgende ligfietstoer van ligfietsclub "Mooi Bennekom"...
De beenstukkenkwestie
Vorig jaar heb ik beenstukken aangeschaft. Dat leek mij heel handig, want die doe je om als het 's ochtends bij vertrek koud is. En als het dan warmer wordt kun je die beenstukken zo weer uittrekken, zonder dat daar een halve verkleedpartij voor nodig is. Maar, helaas, die beenstukken zakten telkens af. Mijn ega had die beenstukken al eens een keer ingehaald, maar dat bleek niet afdoende. Ook het antislip elastiek kon afzakken niet voorkomen. Totdat ik zaterdag op het idee kwam om die beenstukken over de onderbroekspijpen te doen. Een geweldig idee, na 100 km zaten de beenstukken nog precies op dezelfde plaats. Dus, heb je ook last van afzakkende beenstukken, schaf dan een race-onderbroek aan met korte pijpen en doe daar de beenstukken overheen. Ik weet niet of dit ook zo handig is voor een racebroek met zeem (want ik meen dat je die zonder onderbroek draagt), maar voor de ligfietsers onder ons behoren afzakkende beenstukken vanaf vandaag tot het verleden.
Actiecamera
Zaterdag had ik als bestemming de Aardmansberg uitgezocht. In de fietsscheurkalender werd deze heuvel tussen Uddel en Nieuw-Millingen aanbevolen. Onderweg moest ik nog wachten voor een spoorwegovergang. Het leek me wel een mooi effect om de langsdenderende trein op de foto te zetten. Maar helaas, die actiecamera van mij doet er soms meer dan een seconde over om scherp te stellen. En ja hoor; ook dit keer drukte hij keurig scherp af nadat de trein allang gepasseerd was. Op de Cycle Vision vorig jaar heeft mijn ega ook geprobeerd enkele actiefoto's van mij in de drie-uursrace te maken. Op heel veel foto's staat nog net een deel van het achterwiel. Een waardeloos fototoestel.
Gevaren onderweg
De weg naar Aardmansberg was niet zonder gevaar. Bij Harskamp werd ik al gewaarschuwd voor gevaarlijke honden. Maar even verder ben ik echt ternauwernood ontsnapt aan mijn tweede tweezijdige ongeval, dit maal met een paard. Op de foto kun je zien hoe het paard plotsklaps heel onrustig vooruit springt, richting ligfiets en berijder. Kennelijk heeft dit paard nog niet de ligfietsgewenningstraining van Beekie ondergaan.
Ook niet ongevaarlijk waren de modderplassen op de fietspaden, juist op het laagste punt waar de afdalingssnelheid het grootst is. Met de ligfiets ga je snel onderuit als je in die prut terecht komt. Maar het allergevaarlijkste waren wel de oversteken van de provinciale weg N310 van Harskamp via Otterlo naar de Koningsweg. Die weg moest ik wel vijf keer oversteken, omdat telkens het fietspad aan de andere kant van de weg was gelegd. Levensgevaarlijke oversteekpunten; onbegrijpelijk dat men het fietspad niet aan dezelfde kant van deze drukke weg heeft gelegd.
Sukkelige hartslagzone D1
Onderweg werd ik, vanwege die sukkelige D1-zone waarin ik mijn hartslag moest houden, door vrijwel alle fietsers voorbijgeraced. De verleiding was bijna niet te weesrtaan om die uitslovers eens te laten zien dat zij er door zo'n ligfiets dik uitgereden worden. Maar ik wist mij te beheersen; Rob Harmeling had ons in het vooruitzicht gesteld dat na twee maanden gedisciplineerd trainen in de D1-zone, de conditie enorm snel toeneemt. Er was één racefietser, die kennelijk dezelfde trainingsdiscipline aan den dag legde; hij fietste met precies het goede tempo om mijn hartslag in de D1-zone te houden. Na zo'n 10 kilometer scheidden onze wegen en bedankte ik hem voor de steun.
Aardmansberg
De Aardmansberg kun je beklimmen vanuit Nieuw-Millingen langs de N344 (Amersfoortseweg) en vanuit Uddel (Aardhuisweg). De laatste beklimming is de mooiste. Maar het hoogtepuntje van de tocht was toch wel de versgebakken appelflap van bakker Schuiteman uit Garderen. Onmiskenbaar de beste appelflappenbakker van de Veluwe. Je kunt er ook gezellig zitten met een kopje koffie erbij. Dus een volgende ligfietstoer van ligfietsclub "Mooi Bennekom"...
De beenstukkenkwestie
Vorig jaar heb ik beenstukken aangeschaft. Dat leek mij heel handig, want die doe je om als het 's ochtends bij vertrek koud is. En als het dan warmer wordt kun je die beenstukken zo weer uittrekken, zonder dat daar een halve verkleedpartij voor nodig is. Maar, helaas, die beenstukken zakten telkens af. Mijn ega had die beenstukken al eens een keer ingehaald, maar dat bleek niet afdoende. Ook het antislip elastiek kon afzakken niet voorkomen. Totdat ik zaterdag op het idee kwam om die beenstukken over de onderbroekspijpen te doen. Een geweldig idee, na 100 km zaten de beenstukken nog precies op dezelfde plaats. Dus, heb je ook last van afzakkende beenstukken, schaf dan een race-onderbroek aan met korte pijpen en doe daar de beenstukken overheen. Ik weet niet of dit ook zo handig is voor een racebroek met zeem (want ik meen dat je die zonder onderbroek draagt), maar voor de ligfietsers onder ons behoren afzakkende beenstukken vanaf vandaag tot het verleden.
zondag 11 maart 2012
Training van Rob Harmeling
Zaterdag 10 maart vond de eerste gemeenschappelijke training van het Committed Power sportprogramma plaats. De leiding was in handen van ex-wielerprof Rob Harmeling en zijn staf...
Committed wat???
Tja bloglezers, die training voor "Le Grand Ballon" in de Vogezen, doe ik niet alleen, maar met een groot aantal collega's. Het is een initiatief van mijn werkgever, die dit sportprogramma "Committed Power" heeft genoemd. Klik op Committed Power voor meer informatie over dit sportieve gebeuren.
Rob Harmeling aan het woord
Na de koffie en cake en de opening door één van de directeuren, kregen de bikers een inspirerende presentatie van Rob Harmeling. Hij wist boeiend te vertellen over het trainingsprogramma dat ons allemaal moet klaarstomen voor de beklimming van "Le Grand Ballon". Hij herhaalde het principe van supercompensatie (zie een eerder bericht hierover), dat de basis is van het verbeteren van de conditie.
Komende maand D1
Rob onderscheidde vijf hartslaggebieden (zie afbeelding hieronder). Hij drukte ons op het hart om de komende maand alleen in het D1-gebied (tussen de 60% en 70% van de maximale hartslag) te trainen. "Maak je niet druk als je voorbijgeraced wordt, fingeer desnoods dat je een lekke band hebt, maar zorg ervoor dat je hartslag onder de 70% van het maximum blijft", zo oreerde Rob.
"En doe deze training bij voorkeur drie keer per week. Drie korte trainingen geven een beter resultaat dan één lange. Op deze manier bouw je veel sneller je conditie op, dan wanneer je elke training het snot voor de ogen fietst." Meer over hartslagzones en supercompensatie vind je op www.zitvlees.nl.
De theorie en de praktijk
Daarna zou de trainingstheorie in praktijk gebracht worden in een rit van 34 km in de omgeving van Doorwerth. Nou dat ging bij het eerste heuveltje al de mist in. Mijn hartslag ging to boven de 80%. Later bij de Boersberg met een stijgingspercentage van 10% liep mijn hartslag op tot 95%. En ik was niet de enige die de zo plechtig voorgenomen trainingszone geregeld verliet. Rob Harmeling vertelde ook dat daarom de meeste wielrenners tegenwoordig in hun eentje trainen. Alleen trainend kan men zich veel beter aan zijn trainingsschema houden.
Modderdouche
Gezellig was de trainingstocht wel. Halverwege begon het te regenen. Ik kreeg een modderdouche van de spatbordloze racefiets voor mij. En mijn achterzijde werd gezandstraald door mijn eigen spatbordloze achterwiel. Een collega heeft foto's gemaakt die laten zien hoe ik er uitzag na afloop (gemaakt met mobiele telefoon en daarom helaas van matige kwaliteit).
Reparatie forenzenfiets
In mijn vorige blogbericht schreef ik dat ik vrijdag in botsing was gekomen met een onoplettende fietser. De binnenste tandwielbeschermer was lelijk verbogen. Na een uurtje sleutelen zondagmiddag in de zon is mijn forenzenligfiets weer helemaal in orde. De tandwielbeschermer heeft nog wel een klein slagje, maar dat mag de ligfietspret niet drukken.
Committed wat???
Tja bloglezers, die training voor "Le Grand Ballon" in de Vogezen, doe ik niet alleen, maar met een groot aantal collega's. Het is een initiatief van mijn werkgever, die dit sportprogramma "Committed Power" heeft genoemd. Klik op Committed Power voor meer informatie over dit sportieve gebeuren.
Rob Harmeling aan het woord
Na de koffie en cake en de opening door één van de directeuren, kregen de bikers een inspirerende presentatie van Rob Harmeling. Hij wist boeiend te vertellen over het trainingsprogramma dat ons allemaal moet klaarstomen voor de beklimming van "Le Grand Ballon". Hij herhaalde het principe van supercompensatie (zie een eerder bericht hierover), dat de basis is van het verbeteren van de conditie.
Komende maand D1
Rob onderscheidde vijf hartslaggebieden (zie afbeelding hieronder). Hij drukte ons op het hart om de komende maand alleen in het D1-gebied (tussen de 60% en 70% van de maximale hartslag) te trainen. "Maak je niet druk als je voorbijgeraced wordt, fingeer desnoods dat je een lekke band hebt, maar zorg ervoor dat je hartslag onder de 70% van het maximum blijft", zo oreerde Rob.
"En doe deze training bij voorkeur drie keer per week. Drie korte trainingen geven een beter resultaat dan één lange. Op deze manier bouw je veel sneller je conditie op, dan wanneer je elke training het snot voor de ogen fietst." Meer over hartslagzones en supercompensatie vind je op www.zitvlees.nl.
De theorie en de praktijk
Daarna zou de trainingstheorie in praktijk gebracht worden in een rit van 34 km in de omgeving van Doorwerth. Nou dat ging bij het eerste heuveltje al de mist in. Mijn hartslag ging to boven de 80%. Later bij de Boersberg met een stijgingspercentage van 10% liep mijn hartslag op tot 95%. En ik was niet de enige die de zo plechtig voorgenomen trainingszone geregeld verliet. Rob Harmeling vertelde ook dat daarom de meeste wielrenners tegenwoordig in hun eentje trainen. Alleen trainend kan men zich veel beter aan zijn trainingsschema houden.
Modderdouche
Gezellig was de trainingstocht wel. Halverwege begon het te regenen. Ik kreeg een modderdouche van de spatbordloze racefiets voor mij. En mijn achterzijde werd gezandstraald door mijn eigen spatbordloze achterwiel. Een collega heeft foto's gemaakt die laten zien hoe ik er uitzag na afloop (gemaakt met mobiele telefoon en daarom helaas van matige kwaliteit).
Reparatie forenzenfiets
In mijn vorige blogbericht schreef ik dat ik vrijdag in botsing was gekomen met een onoplettende fietser. De binnenste tandwielbeschermer was lelijk verbogen. Na een uurtje sleutelen zondagmiddag in de zon is mijn forenzenligfiets weer helemaal in orde. De tandwielbeschermer heeft nog wel een klein slagje, maar dat mag de ligfietspret niet drukken.
zaterdag 10 maart 2012
Bocycles eerste tweezijdige ongeluk
Vrijdag had ik een botsing met een andere fietser. Lees gauw verder hoe ik het er van af heb gebracht...
Crash...
Op weg vanaf mijn werk naar huis reed er een jonge fietser (circa 14 jaar) plotsklaps zomaar vanaf de oprit van het erf waar hij woonde de straat op. Ik kon hem niet meer ontwijken en reed met de voorbuis zo de zijkant van zijn voorwiel in. Daarna viel ik op mijn linkerkant op de grond. De jongen was erg geschrokken en vertelde wel drie keer dat het hem erg speet, maar dat hij mij niet had gezien. De schade viel mee; alleen de binnenste tandwielbeschermer was verbogen. Die buig ik wel weer recht. Voorts ook geen persoonlijk letsel gelukkig. Na nogmaals zijn excuses te hebben aangeboden reed de jongen met zijn vriendje verder. Kennelijk waren er niet te veel spaken in zijn voorwiel gesneuveld.
Ongelukkenmaanden
Februari en maart lijken wel ongelukkenmaanden. Beekie heeft met zijn Quest een aanrijding gehad en ook Gerrit botste met zijn nieuwe blauwe Mango op een niet oplettende wandelaar. Hoe zou dat toch komen?
Training Rob Harmeling
Terwijl ik dit schrijf heb ik net de eerste Committed Power training achter de rug. In het volgende blogbericht maak ik jullie deelgenoot van de inspirerende training die wij van Rob Harmeling en zijn staf hebben gekregen.
Crash...
Op weg vanaf mijn werk naar huis reed er een jonge fietser (circa 14 jaar) plotsklaps zomaar vanaf de oprit van het erf waar hij woonde de straat op. Ik kon hem niet meer ontwijken en reed met de voorbuis zo de zijkant van zijn voorwiel in. Daarna viel ik op mijn linkerkant op de grond. De jongen was erg geschrokken en vertelde wel drie keer dat het hem erg speet, maar dat hij mij niet had gezien. De schade viel mee; alleen de binnenste tandwielbeschermer was verbogen. Die buig ik wel weer recht. Voorts ook geen persoonlijk letsel gelukkig. Na nogmaals zijn excuses te hebben aangeboden reed de jongen met zijn vriendje verder. Kennelijk waren er niet te veel spaken in zijn voorwiel gesneuveld.
Ongelukkenmaanden
Februari en maart lijken wel ongelukkenmaanden. Beekie heeft met zijn Quest een aanrijding gehad en ook Gerrit botste met zijn nieuwe blauwe Mango op een niet oplettende wandelaar. Hoe zou dat toch komen?
Training Rob Harmeling
Terwijl ik dit schrijf heb ik net de eerste Committed Power training achter de rug. In het volgende blogbericht maak ik jullie deelgenoot van de inspirerende training die wij van Rob Harmeling en zijn staf hebben gekregen.
maandag 5 maart 2012
Zou de pont wel varen?
Op 11 februari stond ik voor de pont bij Ingen, die niet bleek te varen vanwege de lage waterstand in de Lek (zie mijn blogbericht daarover). Zou mij dit vandaag weer overkomen op de terugweg van een trainingsritje rond de Amerongse berg...
Amerongse berg
Behalve LOL met Arnhem beleven (toch nog goed voor 103 kilometer op het fietslog) heb ik afgelopen weekend ook nog serieus getraind. Ik heb drie keer de Amerongse berg beklommen en heb daarbij mijn hartslag tot zo'n 188 bpm (beats per minute) op laten lopen. Daarvoor had ik op de Grebbeberg ook nog een mountainbiker gepasseerd. Een prima weerstandstraining volgens het boekje (dwz het trainingsschema van Rob Harmeling).
Kandidaat slechtste fietspad
In Tiel aangekomen wist ik nog net een diep gat in het fietspad te ontwijken. Dat wordt vast genomineerd als "gevaarlijkste fietspad" door de Fietsersbond.
Hoezo LOL met Arnhem?
Ik moet nog wel even terug komen op die LOL met Arnhem. Want zo relaxed als de verslagen doen geloven was dit "uitstapje" niet. Op de Deelense weg gingen de drie velomobielrijders van het gezelschap er plotsklaps in een afdaling vandoor. Het lukte Dick en mij (de open ligfietsrijders) niet het grote stroomlijnvoordeel van die velomobilisten te compenseren met brute kracht. Wij besloten om en om op kop te rijden en wisten zo toch nog over een afstand van 8 km een fraaie gemiddelde snelheid van 32 km/h te rijden. En dat met matige tegenwind op een enigszins geaccidenteerde weg. Op de Koningsweg stonden de Questrijders ons lachend op te wachten. Maar wat Dick en Bocycle samen hadden gepresteerd namen ze hen daarmee niet af; het resultaat van echt teamwork...
Helmpje op, helmpje af
Vorige week plofte de "Vogelvrije fietser" op de mat, het tijdschrift van de Fietsersbond. En wat wordt daarin beweerd in het artikel "Helpt een helm"?...
Deze boude beweringen worden als volgt onderbouwd: "Bij een botsing slaan de hersenen hard tegen de binnenkant van je schedel. Daardoor krijg je hersenletsel." Zouden bromfietsers en motorrijders hun helm dan ook maar aan de wilgen moeten hangen? Ik ben benieuwd naar de discussie die dit artikel ongetwijfeld gaat oproepen.
Hoera, ik ben goedgekeurd
En jawel beste bloglezers. Ik heb een medische keuring keuring ondergaan, net als alle andere Committed Power deelnemers. En ik ben goedgekeurd. De eerste mijlpaal is genomen. Op naar de volgende: de eerste gemeenschappelijke training komende zaterdag.
En het antwoord is...
Het antwoord op de vraag "Zou de pont wel varen" zie je in het filmpje.
Amerongse berg
Behalve LOL met Arnhem beleven (toch nog goed voor 103 kilometer op het fietslog) heb ik afgelopen weekend ook nog serieus getraind. Ik heb drie keer de Amerongse berg beklommen en heb daarbij mijn hartslag tot zo'n 188 bpm (beats per minute) op laten lopen. Daarvoor had ik op de Grebbeberg ook nog een mountainbiker gepasseerd. Een prima weerstandstraining volgens het boekje (dwz het trainingsschema van Rob Harmeling).
Kandidaat slechtste fietspad
In Tiel aangekomen wist ik nog net een diep gat in het fietspad te ontwijken. Dat wordt vast genomineerd als "gevaarlijkste fietspad" door de Fietsersbond.
Hoezo LOL met Arnhem?
Ik moet nog wel even terug komen op die LOL met Arnhem. Want zo relaxed als de verslagen doen geloven was dit "uitstapje" niet. Op de Deelense weg gingen de drie velomobielrijders van het gezelschap er plotsklaps in een afdaling vandoor. Het lukte Dick en mij (de open ligfietsrijders) niet het grote stroomlijnvoordeel van die velomobilisten te compenseren met brute kracht. Wij besloten om en om op kop te rijden en wisten zo toch nog over een afstand van 8 km een fraaie gemiddelde snelheid van 32 km/h te rijden. En dat met matige tegenwind op een enigszins geaccidenteerde weg. Op de Koningsweg stonden de Questrijders ons lachend op te wachten. Maar wat Dick en Bocycle samen hadden gepresteerd namen ze hen daarmee niet af; het resultaat van echt teamwork...
Helmpje op, helmpje af
Vorige week plofte de "Vogelvrije fietser" op de mat, het tijdschrift van de Fietsersbond. En wat wordt daarin beweerd in het artikel "Helpt een helm"?...
- Helmen bieden geen enkele bescherming bij een botsing met een auto. En ook bij een eenzijdig ongeval werken ze vaak niet goed, omdat ze niet goed op hun hoofd zitten.
- In Australië is sinds de invoering van de helmplicht het aantal fietsers gedaald met een derde en het risico op een ongeluk is gestegen met 10 procent.
Deze boude beweringen worden als volgt onderbouwd: "Bij een botsing slaan de hersenen hard tegen de binnenkant van je schedel. Daardoor krijg je hersenletsel." Zouden bromfietsers en motorrijders hun helm dan ook maar aan de wilgen moeten hangen? Ik ben benieuwd naar de discussie die dit artikel ongetwijfeld gaat oproepen.
Hoera, ik ben goedgekeurd
En jawel beste bloglezers. Ik heb een medische keuring keuring ondergaan, net als alle andere Committed Power deelnemers. En ik ben goedgekeurd. De eerste mijlpaal is genomen. Op naar de volgende: de eerste gemeenschappelijke training komende zaterdag.
En het antwoord is...
Het antwoord op de vraag "Zou de pont wel varen" zie je in het filmpje.
zondag 4 maart 2012
LOL meets Arnhem
Deze zondag ontmoetten twee ligfietsclubs elkaar: LOL meets Liggend Arnhem....
Eindelijk is het er toch van gekomen; de Zutphense ligfietsclub "Lekker Ongebonden Liggen" zou samen met "Liggend Arnhem" een mooie toertocht gaan fietsen. Ontmoetingspunt was NS-station Dieren. Klik op de foto voor een fotoreportage van deze gezellige ligfietsdag.
Meer over deze ligfietsdag....
- quest 147
- roeifietsen
En kijk ook eens op het (film)verslag van mijn vorige tocht met LOL.
Eindelijk is het er toch van gekomen; de Zutphense ligfietsclub "Lekker Ongebonden Liggen" zou samen met "Liggend Arnhem" een mooie toertocht gaan fietsen. Ontmoetingspunt was NS-station Dieren. Klik op de foto voor een fotoreportage van deze gezellige ligfietsdag.
Meer over deze ligfietsdag....
- quest 147
- roeifietsen
En kijk ook eens op het (film)verslag van mijn vorige tocht met LOL.
Abonneren op:
Posts (Atom)