In 20211 ben ik mee gaan doen met het sportprogramma "Committed Power" van het bedrijf waar ik werk. Daarin heb ik diverse colls beklommen, waaronder de "Col de Joux Plane" (2011), "Le Grand Ballon" (2012), “Col d’Aubisque” (2013), Girona in Catalonië (2015). De laatste tocht was de Eddie Merckx classic in Fuchsl am See nabij het Oostenrijkse Salzburch (op 8 september 2019). Daarna is het sportprogramma helaas gestopt. Maar ik heb de ligfiets niet aan de kant gezet en trap nog lustig voort...
BoCycle
dinsdag 15 april 2014
Politie helpt Toertocht de Poort van Gelderland om zeep
Zondag 13 april heeft Mantel bikeparts de Toertocht door de Gelderse Poort georganiseerd.
En die fietste ik mee, 100 km lang. Het was een uitstekend uitgepijlde tocht, totdat wij een overijverige Duitse poilitieagent tegenkwamen...
Metamorfose
Voetveer Millingen
Voormalige rustpost
Polizeiauto
Onmiskenbaar Duitsland
Geen tijd om te fietsen
Tussen 08:00 en 10:00 konden de 100 kilometerbikkels zich aanmelden bij het startpunt Mantel bikeparts in Anhem-Zuid. Daar had de straat voor de pas verbouwde enorme (5000 m2) winkel van Mantel bikeparts een ware metamorfose ondergaan. Er stonden allemaal stands met fietsen en fietsartikelen. Er konden zelfs E-bikes worden beproefd. En op het horecaplein konden op een groot scherm de verrichtingen van de renners in Parijs-Roubaix worden gevolgd. Ook waren er diverse workshops, waaronder "Fietsen en voeding". En... er was een kidsplein. Kortom er was eigenlijk helemaal geen tijd om 100 km te fietsen.
Polizei in actie
Om 09:30 was mijn inschrijving met "scan and go" (ik had mij per Internet ingeschreven) een feit. Veel hilariteit oogste mijn vraag bij de eerste verkeersregelaars: "Is het nog ver tot de finish?" Er reden iets meer dan 1000 renners mee met deze Toertocht de Poort van Gelderland, waarvan één ligfietser. En het viel mij op dat ik met het grootste gemak de meeste bukfietsers voorbij racete (nou ja de hartslag was wel 150 bpm (80% van de maximale hartslag)). Het voetveer bij Millingen zette de racers gratis over de druk bevaren Rijn. Een paar kilometer verderop gingen wij Duitsland in. In een gezellig gesprek met een bukkker concludeerden wij dat dit wel één van de best uitgepijlde toertochten was die wij ooit gefietst hadden. Volop pijlen zowel voor als na elke afslag. Het was bijna onmogelijk om verkeerd te rijden. Nu had ik ook het GPX-track in mijn Garmin staan en fietste ik ook grote stukken op deze navigator. Totdat ik mij realiseerde dat er helemaal geen routepijlen meer te bekennen waren. Ook zag ik nergens meer bukfietsers. Ik zou toch niet een verkeerde (oude) route hebben gedownload en ongemerkt van de route zijn afgedwaald? Nog weer een paar kilometer verder zag ik de eerste rustpost. Men was de tent en de tafels aan het afbreken. Dit leek me wel erg vroeg, aangezien er nog een hele horde door mij ingehaalde bukkers zouden volgen. Wijzend naar een verderop geparkeerde Polizeiauto, vertelde een vrijwilligster dat op last van de in dem Auto zittende Polizist de toko moest worden afgebroken. Ook had deze overijverige dienstklopper nagenoeg alle pijlen weggehaald. En dat terwijl er door de Duitse autoriteiten toestemming was gegeven voor deze toertocht. Het kan toch niet zo zijn dat een enkele politieagent zo'n prachtige toertocht om zeep helpt. Op het blog van deze toertocht stond dat een "misverstand tussen Duitse autoriteiten" de oorzaak van dit voorval was. Dit bericht was even later weer aangepast en nu wordt helemaal niet meer gerept over deze ongelukkige gebeurtenis.
De Heksendans
Hier stond 20 november nog een bouwhek
Zonder navigatiemiddelen
Gelukkig had ik het GPX-track om mij door het Duitse deel van de tocht te loodsen. Ook had ik een tweetal bukkers die zonder navigatiemiddelen inmiddels ook bij de voormalige rustpost waren verschenen, aangeboden om hen op sleeptouw te nemen. Gezamenlijk hebben wij gezellig keuvelend de weg vervolgd. Over de grens bij Grafwegen zagen wij de pijlen weer en heb ik de tocht in mijn eigen tempo vervolgd.
Gemene klimmen
Na de tweede rustpost bij Pannenkoekenhuis De Heksendans aan de Oude Kleefsebaan volgden nog twee gemene klimmen: De Oude Holleweg en de Beekmansdalseweg. Daar bleek dat ik de eerste 70 km wellicht iets te hard van stapel ben "gereden"; ik kreeg na veel inpanning de hartslag niet hoger dan 170 bpm, terwijl aan het eind van deze colletjes doorgaans het hartslagalarm klinkt en de hartslagmeter minstens 185 bpm aangeeft.
Nou ja ik ben in een sukkelgangetje naar de finish gereden en passeerde nog een tunnel, waar ik op 20 november nog werd tegengehouden door een bouwhek.
"Fietslorry"; een mooie vertaling van "Draisine"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten