Naakte juffertjes...
Zaterdag was ik samen met Tilly (mijn echtgenote) door mijn ouders uitgenodigd voor het nuttigen van een typisch streekgerecht "snijbonen met witte bonen" ook wel "naakte juffertjes in het groen" genoemd. Een mooie aanleiding om de heenreis per Fujin raceligfiets af teleggen. Op de plaats van bestemming kon dan de ligfiets in de auto geschoven worden.
De prachtige route ging via Wageningen (over het Lexkesveer), Rhenen (over de brug), de Rijndijk en Ingen naar Tiel. En, vanwege de lage buitentemperatuur (-3 °C), in gepaste kleding. Dat wil zeggen:
- twee paar sokken over elkaar
- een lange onderbroek onder mijn spijkerbroek
- twee thermoshirts, overhemd en fleece vest
- twee paar handschoenen over elkaar
- wollen muts onder de helm
- das voor het gezicht.
Beklag bij Halfords
In Wageningen moest ik even bij Halfords langs om mij te beklagen over een cadeau dat de Kerstman mij had geschonken. Het betrof een achterlicht voor mijn andere ligfiets, waar ik slechts 1 maand plezier van heb gehad. Toen ik de batterijen wilde verwisselen, bleek het schroefje, dat daartoe moet worden losgedraaid, muurvast te zitten. Na het onvermijdelijke opvoeren van het draaimoment brak het hele sluitwerk af. De aardige verkoopster wreef mij onder de neus dat dit geen garantiegeval was, maar dat zij toch had besloten mij uit coulance een nieuw exemplaar te verschaffen. In zo'n situatie ga je uiteraard niet in discussie en past slechts dankbaarheid voor zoveel goedertierendheid.
Reddingsactie
Opgetogen vervolgde ik mijn weg richting Grebbeberg. In de Blauwe Kamer werd volop geschaatst. En op de Grebbeberg heb ik mijn hart met zo'n 183 slagen per minuut flink laten werken. Daarna ging het over de Rhenense Rijnbrug richting Ingen. Op de Rijndijk, ten zuiden van de Lek (tja beste bloglezer, helemaal logisch klinkt dat niet, maar ik heb die geografische namen niet zelf bedacht), hoorde ik een auto die met slippende banden de dijk probeerde op te rijden. De chauffeur was de afrit van de dijk afgereden (dat wil zeggen een karrenspoor), om van het mooie uitzicht te genieten. Het lukte hem na afloop niet om over dit gladde en steile karrenspoor weer de dijk op te komen. Ik vond dat ik het niet kon maken deze man aan zijn lot over te laten en besloot te stoppen. Hoe deze reddingsactie is verlopen kun je zien op het filmpje (door op het linker filmvenster te klikken).
Na deze enerverende gebeurtenis besloot ik toch nog even naar de pont in Ingen te rijden. Ik had 's ochtends van de pontbazin telefonisch vernomen dat de pont niet zou varen, vanwege de lage waterstand, maar wilde dat wel even empirisch vaststellen. In het rechter filmpje kun je zien wat ik op de veerstoep aantrof.
Gladheidsrisico?
In de Betuwe stuurde de Fietsrouteplanner mij nog een weg op, waarbij een bord vermeldde "beperkte gladheidsbestrijding". Dit vereiste wel dat ik even de rit moest onderbreken voor een "laatste minuut risico analyse". Ga ik hier het gladheidsrisico aan? En wat zijn dan mijn mitigerende maatregelen? Spike tires had ik om mijn andere ligfiets gelegd, maar die stond thuis. Ik besloot het er maar op te wagen en kon zonder afstappen en glijpartijen de weg vervolgen.
Rivierenlandschap
Bij Tiel nam ik nog een foto van de sluis, vanuit een andere hoek dan tijdens mijn tocht naar Zaltbommel vice versa. Ook besloot ik nog een stukje langs de Waaloever te fietsen. Wat is het rivierenlandschap toch prachtig. En elke dag weer anders.
Aan de maaltijd
Na zo'n 53 enerverende kilometers kon ik dan aanschuiven bij mijn ouders voor de welverdiende "naakte juffertjes in het groen". Als (lig)fietser maak je onderweg toch wel vaak spannende dingen mee... Dus laat niemand nog beweren dat (lig)fietsen saai is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten