Kasteel Amerongen
Wilhelm II vluchtte aan het eind van de Eerste Wereldoorlog naar Nederland. Hem werd de ellende waarin hij Duitsland met de oorlog had gestort aangewreven. Er waren arrestatiebevelen uitgevaardigd om hem als oorlogsmisdadiger voor het gerecht te slepen. Ook werd op 9 november 1918 de republiek uitgeroepen, hetgeen het einde betekende van het Duits keizerrijk. Vroeg in de ochtend van 10 november arriveerde Wilhelm op het spoorwegstation Eijsden aan de Nederlands-Belgische grens. Graaf van Aldenburg-Bentinck verklaarde zich bereid hem voor drie dagen onderdak te verlenen in zijn kasteel Amerongen. Het werden uiteindelijk 18 maanden.
De eerste bestemming van de Mooi Bennekomse liggers was dan ook kasteel Amerongen. Er werd ook stilgestaan bij de kamers die de keizer met zijn gevolg in het kasteel heeft betrokken.
Huis Doorn
In het eerste jaar van zijn ballligschap kreeg de voormalige keizer 66 miljoen Reichsmark uitgekeerd van de revolutionaire regering in Berlijn. Zo kon hij een “bij zijn stand passend huishouden voeren”. Dank zij deze gulle dotatie kon Wilhelm in mei 1920 het huis Doorn van barones Wilhelmina van Heemstra, voor 1,35 miljoen gulden overnemen. Huis Doorn werd fors verbouwd en van moderne gemakken voorzien zoals elektriciteit, verwarming en goed sanitair. Eind 1919 liet de keizer met instemming van de Duitse regering 'enkele kleinoden' naar Nederland overkomen; persoonlijke bezittingen uit verschillende van zijn Duitse paleizen in Potsdam en Berlijn. Niet minder dan 59 treinwagons waren nodig voor de keizerlijke verhuizing naar Nederland.
Wilhelm bleef in Doorn tot aan zijn dood op 1 maart 1941; hij werd 82 jaar. Zijn stoffelijk overschot ligt in een door hemzelf ontworpen mausoleum op het landgoed van Huis Doorn. Het is Wilhelms uitdrukkelijke wens, dat zijn lijk wordt overgebracht naar Duitsland, zodra dit land weer een monarchie is.
De liggers van "Mooi Bennekom" voor "Huis Doorn", onderkomen van keizer Wilhelm II
De Oranjerie
Voor de Mooi Bennekommers was een niet onbelangrijk onderdeel van de tocht "De Oranjerie". Een oranjerie of wintertuin is een gebouw waar men 's winters de kuipplanten bewaart, die 's zomers buiten staan. In 1920 liet de keizer de oranjerie verbouwen tot stalling en gastenverblijf. Maar sinds de jaren 50 is dit etablissement een uitspanning waar uitstekend appelgebak met slagroom en koffie kan worden genuttigd.
Na deze educatieve en culinaire recuperatie vertrok het gezelschap weer via het prachtige Let de Stigterpad naar vertrekpunt Veenendaal de Klomp.
Daar kom je niet zonder hulp doorheen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten