De Committed Power trainers Vrijdag
Om 06:00 uur reed de auto van collega Ans voor, voor de reis via Düsseldorf en Barcelona naar Girona, het einddoel van Committed Power. De fietsen hadden wij maandag al ingeleverd voor het fietstransport per vrachtwagen. In Girona beklommen de 300 deelnemers hun fiets voor de 24 km lange proloog naar het hotel op golfresort Melia Golf Vichy Vatalan, alwaar wij drie avonden en nachten zouden doorbrengen. Na een paella buffet legden wij ons snel te ruste, want de volgende dag zou het echte fietswerk beginnen.
Fietsen staan klaar
Girona
Zaterdag
Voor deze dag waren drie routes uitgezet: 51, 103 en 115 km. Elke route kende een comfort groep, medium groep en snelle groep. Trainer Henrie adviseerde mij de 103 km in de medium groep te fietsen. En dat bleek een goede keuze. Na 30 km volgde er een 25km lange klim (gemiddeld 2,6%) naar het gehucht Sant Hilari Sacalm. Die hele klim hing ik in het wiel van 5 collega's met een vermogen van zo'n 175 Watt. Twee kilometer voor de top had ik nog wel wat vermogen over en demareerde ik. Ploeggenoot Ben meende dat hij deze demarage niet over zijn kant kon laten gaan en arriveerde net voor mij op het rustpunt, een parkje in het centrum van Sant Hilari Sacalm.
25 km gemiddeld 2,6%
Veel belangstelling vooor ligfiets
In het parkje was ook een speelplaats. Toen de kinderen die ligfiets zagen vlogen zij erop af. Een collega sprak een paar woorden Spaans en wist daarmeee de taalbarrrière enigszins te slechten. Toen ik na dit leuke intermezzo mij weer rijfähig maakte, bleken al mijn poeggenoten reeds vertrokken te zijn. En toen zag ik haar: Marijn de Vries, de trainster van de snelle groep van de 103 km route. Zij zag het wel zitten met die ligfietser en adopteerde wees Bocycle in haar groep. De eerste 20 km waren een afdaling naar Santa Coloma de Farners, dus het was voor deze ligfiets geen probleem om zijn collegabukfietsers bij te houden. Marijn bleek een fantastische trainer. Zij hield de snelheid goed in de gaten, zodat de groep bij elkaar bleef. Ook liet zij zich geregeld afzakken om een praatje met de ploeggenoten te maken. Na afloop kregen wij in de fietsparkeergarage van het golfbaanhotel allemaal een High Five van Marijn.
High Five van Marijn
...voor die bijzondere fiets
Zondag
Zondag stond een rit naar de Middellandsezeekust op het programma, waarvan ik wederom de middenafstand (88 km) en de medium groep koos. Een prachtige tocht langs de rotsformaties langs de kust. Maar voor wij daar aankwamen passeerden wij eerst nog een weg met vele kuilen. Daar reden een ploeggenoot en ik allebei een band lek. En dat terwijl Catalonië bekend staat om zijn goede asfaltwegen.
Lekke band
Goede asfaltwegen
Onderdeel van de kustroute was een venijnig klimmetje van 5 kilometer lang en gemiddeld 5,2% naar het klooster Sant Grau de l'Ardenya. Daar aangekomen waren veel renners, waaronder Bocycle, helemaal stuk. Het klooster was wel een inspirerende plaats om te recupereren. Mede dank zij het wondergelletje dat de organisatie uitdeelde. Er restten nog 20 km en daana konden wij genieten van paella, bier en een goede sigaar in Club Nautico in Sant Feliu de Guixols.
 |
| Wondergel in't klooster |
 |
| Helemaal stuk |
Venijnig klimmetje (klik op de afbeelding voor een betere leesbaarheid)
Klik op de afbeelding voor een betere leesbaarheid STRAVA
Veel collega's analyseren hun gegevens op www.strava.com. Zo kunnen ook de prestaties onderling worden vergeleken. In de grafiek hiernaast kun je zien dat van de 14 committed Power collega's die ik volg er 7 langzamer waren en 7 sneller. Bocycle zit dus precies in het middenin. Voorwaar geen slechts resultaat van deze 58 jarige.
...langs de kust...
Prachtige tocht...
...en rotsformaties
Paella, bier en een goede sigaar
Maandag Barcelona
De laatste dag in Catalonië stond een bezoek aan Barcelona op het programma. De Catedral de Barcelona in de Gotische wijk was het hoogtepuntje van de zeer informatieve rondleiding van onze Belgische gids. Vooral de kapel van de "heilige moeder van het geluk" sprak mij aan. Ik heb daar een kaarsje ontstoken, dwz een muntje in de gleuf laten glijden, waarna er een LED-kaarsje ging branden. Opmerkelijk om te zien hoe deze modernisering samengaat met het oerconservatieve katholieke geloof.
 |
| Hulpje van... |
 |
| ...de gids |
 |
| Interessant museum |
 |
| ...de koning |
 |
| Paleis van... |
Om 16:00 uur vertrok de bus van het Plaça de Catalunya naar het vliegveld. In het vliegtuig zaten collega Emiel en ik bij een van de nooduitgangen. Dat geeft extra beenruimte, maar op de passagiers die deze zetels bezetten rust ook een zware verantwoordelijkheid. Zorgvuldig bestudeerden wij de instructie over de bediening van de nooddeur, de glijbaan en de overige zaken die in geval van nood van ons zouden worden verwacht. Duidelijk was de instructie "Not be looking after any passenger in the plane" niet bepaald. We hebben nog veel lol gehad over de interpretatie van deze instructie.
Op vliegveld Düsseldorf bleek de parkeerkaart niet te kunnen worden gelezen door de betaalautomaat. Het duurde wel een kwartier voordat er een parkeerwacht kwam met een nieuwe kaart, die wij in de automaat moesten steken (en daarna betalen). Om 22:30 uur werd ik door Ans thuis afgezet.
De dagen daarna werd er op het werk nog veel nagepraat over het geweldige Committed Power weekend in Catalonië. Chapeau voor de organisatoren. Iedereen is benieuwd wat volgend jaar zal brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten