Beste bloglezers...Hier is dan "the full story" van het trainingsweekend van het complete Committed Power team in Willingen (Sauerland Duitsland). Tijdens dit weekend kreeg ik een mededeling van de projectleiding over mijn deelname met die "gevaarlijke" ligfiets. Zou dit een onverwacht einde betekenen van mijn ligfietsavontuur?
Het Committed Power team
Ik zal eerst nog eens uiteenzetten wat Committed Power inhoudt. Welnu...In 2005 startte mijn werkgever een initiatief om medewerkers te stimuleren meer te sporten en te bewegen. Met een intensief trainingsprogramma worden de deelnemers klaargestoomd voor het einddoel. Er zijn vier programma's waarvoor men zich kan inschrijven: hardlopen, wielrennen, schaatsen of nordic walking. Voor de wielrenners is het einddoel dit jaar "de beklimming van de Col de Joux Plane". Het sportprogramma, dat de naam "Committed Power" heeft, is razend populair: er doen zo'n 600 sporters mee waarvan 150 wielrenners.
De training in Willingen
Een van de trainingsonderdelen is een sportweekend in Willingen in Sauerland (Duitsland), waaraan alle sporters van het Committed Power team deelnemen. Voor de bikers waren er 3 routes uitgezet (52km, 108km en voor de echte klimgeiten 125km (met 1900 hoogtemeters)). Ik had mij optimistisch opgegeven voor de 125km; ik had ten slotte al eens de Jan Janssen Classic gereden (145km en 1400 hoogtemeters) en de Rabobank Cima Coppi. Maar gezien de zwaarte van het parcours adviseerde de leiding mij dringend (of eigenlijk dwingend) om de 52km-route te rijden. Deze route zie je op het kaartje hieronder.
Vertrek per bus
Op de bedrijfsvestigingen in Nederland en Duitsland stonden zaterdagochtend bussen klaar om het team naar Willingen te vervoeren. Daar was de eerste complicatie die de enige ligfietsdeelnemer veroorzaakte: de fiets paste niet in de aanhanger. De buschaffeur was gelukkig erg hulpvaardig; de ligfiets kon in het bagageruim onder de bus. Een anti slipmatje werd tevoorschijn gehaald en de ligfiets werd vakkundig met banden vastgesjord.
Het hotel
Na 3 uur arriveerden wij bij onze pleisterplaats Sauerland-Stern-Hotel. De fietsen werden geïnspecteerd, maar bij die bijzondere ligfiets moest de specialist eraan te pas komen. Ik had net nieuwe remblokjes gemonteerd, dus die werden extra gecontroleerd en goed bevonden.
De tocht
De 52km-fietsers werden na een proefrit van 3km in twee groepen ingedeeld, een snelle en een langzamere ploeg. Je begrijpt dat ik met mijn 125km aspiraties per se in de snelste ploeg wilde komen, dus ik heb de eerste 3km extra "gas gegeven" en maar even niet op mijn hartslag gelet. Daarna volgde een prachtige tocht door het Sauerland,met een paar gemene, lange klimmen.
Ik kon redelijk meekomen. OK niet in de kopgroep, maar als laatste kwam ik ook niet boven. Toen ik onze ploegleider vroeg hoe ik mijn klimmen zou kunnen verbeteren zei hij:"Ik kan je maar één ding adviseren; stap over op een normale racefiets". En hij meende dit serieus.
Onze ploeg arriveerde als eerste in de ontvangstruimte, waar wij konden recupereren met een lekker glas Erdinger Weissbier (0,0% uiteraard).
De afterparty
Na een verfrissende douche, wachtte ons een lekkere buffetmaaltijd in het restaurant. En gezellig napraten in de disco met 103dB muziek (nou ja "muziek") op de achtergrond (nou ja "achtergrond"). Mijn kamergenoot had de 108km gereden en was behoorlijk stuk, net als veel andere 108km-bikkels. Die 52km was voor mij met mijn ligfietsklimhandicap, waarschijnlijk toch wel goed gekozen.
Vrijwillige training
De volgende ochtend was er om 8:00 uur nog een vrijwillige training. Dus vroeg de wekker gezet. Na een ontbijt met pastamaaltijd en broodjes met honing bleken er slechts 6 bikers present voor de geheel vrijwillige training. Volgens mij waren dat allemaal 125km-bikkels, want na de vierde klim was ik helemaal losgereden. Ik heb toen de leiding telefonisch gemeld dat ik in mijn eentje dezelfde weg terug zou fietsen in mijn eigen tempo. Dat was een prachtige tocht en zo kon ik toch nog in het totaal 79km op mijn fietslog bijschrijven voor dit trainingsweekend.
Dramatische mededeling
Toen ik mijn trouwe ligfiets weer terugbracht in de sporthal, sprak de projectleider van Committed Power mij aan. Hij vond mijn ligfiets toch wel gevaarlijk laag t.o.v. de racefietsers. Ik zou slecht zichtbaar zijn, met name fietsend tussen de andere racers in een peleton. Ook had hij gezien en van de begeleiders gehoord dat het klimmen met mijn ligfiets een stuk langzamer gaat t.o.v. de racers: "Als je in de 52km-groep zoveel moeite hebt om de anderen bij te houden heb je letterlijk nog een lange weg te gaan naar de "Col de Joux Plane"". Hij zei zich te erop te beraden of, en zo ja onder welke condities ik mijn ligfietsavontuur in Committed Power nog wel zou kunnen voortzetten. Ik zal hier niet de hele discussie die volgde herhalen, maar je begrijpt dat deze mededeling een enorme domper op dit tot dan toe zo gezellige weekend was. Zou dit dan voor mij het einde betekenen van Committed Power en van dit blog? In een volgend bericht hoop ik jullie de uitkomst van deze onverwachte wending te kunnen melden.
2 opmerkingen:
Irritant die vooroordelen , want op de ligfiets kun je veel harder naar beneden en veel beter anticiperen op de andere fietsers.
Dank voor deze blijk van medeleven beste naamgenoot. Gelukkig is na een goed gesprek met de projectleider besloten dat mijn deelname per ligfiets toch kan worden voortgezet. Onder strikte (veiligheids)voorwaarden welliswaar, maar mijn ligfietsavontuur is voorlopig zekergesteld. Meer hierover in mijn volgende blogbericht.
Een reactie posten