BoCycle

BoCycle

zaterdag 30 december 2017

Wieler Winter Training buiten

Sinds 31 oktober ben ik elke week op sportschool Sjabbens voor de Wieler Winter Training; twee uur fietsen met een hartslag die varieert tussen de 60% en 90%. In december waren er twee mooie dagen om deze training ook eens buiten op de ligfiets uit te proberen...

Winter Wieler Training?
Alle renners op een hometrainer...
...in een zaal op de sportschool
Tijdens die Wieler Winter Training fietsen de renners op hometrainers gezamenlijk met de hartslag in het duurtrainingsgebied. We beginnen rustig met een warming-up in het D1-gebied. Daarna 10 minuten D2 en vervolgens 5 minuten tegen het omslagpunt aan in het D3-gebied. Daarna weer herstel in het D1-gebied en langzaam opbouwen tot een nieuwe piek in D3. De trainer op het podium probeert deze saaie 2 uur nog tot een enigzins aangenaam verpozen te maken met spannende wielerfilms en tips tegen zadelpijn.

10 minuten D1, 10 minuten D2 en 5 minuten D3 en dat drie keer weer



Buiten op de ligfiets
Op 16 en 27 december heb ik deze duurtraining buiten op mijn ligfiets in praktijk gebracht. Op de grafiekjes kun je zien dat ik mij redelijk aan de D1-, D2- en D3-mix heb gehouden die de trainer op de sportschool ons heeft bijgebracht. Een mooie training om de winterperiode goed door te komen zonder dramatisch conditieverlies. Op de volgende doorkliks vind je de drie Wieler Winter Trainingen op Strava:

maandag 27 november 2017

Niet rond te krijgen

Na 42.519 kilometers met mijn Schwalbe Marathon plus banden op mijn forenzenfiets gereden te hebben (en nul lekke banden), was het profiel vrijwel verdwenen. Dus tijd voor nieuwe Schwalbes. Maar het lukt mij maar niet om die banden mooi concentrisch om de velg te leggen...

Deuken en bulten
Op het Youtube filmpje kun je zien dat de band niet mooi rond om de velg ligt. Het verschil tussen de "bult" en de "deuk" is 2,5 mm en dat merk je goed op glad asfalt. Dan voel je elke omwenteling van het wiel een hobbel alsof er telkens een bultje in het asfalt ligt.
De oplossing: glijmiddel???
Op de vrijwilligersdag in Arnhem van de ligfietsvereniging kreeg ik van een medeligger de tip om een glijmidddel (bijvoorbeeld een drupje afwasmiddel) te gebruiken om de band goed rond om de velg te krijgen. Op internet vond ik een speciaal glijmiddel van Schwalbe met de naam "Schwalbe Easy Fit".

Het resultaat
Welnu het effect van dit spul dat ik geheel volgens de instructie om de buitenband heb aangebracht is nihil. Nog steeds een excentrische band die onaangename hobbels geeft.

Heeft iemand nog een tip voor mij?

maandag 30 oktober 2017

Mooi Bennekom fietst Mooi Gelderland

Zaterdag reed ligfietsclub "Mooi Bennekom" zijn laatste toertocht van dit jaar. Deze tocht voerde door het bos, langs de uiterwaarden, door stedelijk gebied en liet de deelnemers ervaren hoe mooi Gelderland kan zijn. En met De Oude Herbergh hadden we een fantastische recuperatielocatie voor de koffie met dit keer een lekkere pannenkoek...

Hieronder de route en enkele sfeerfoto's. Wat kunnen woorden daar nog aan toevoegen?



maandag 23 oktober 2017

LEL2017 een deceptie

Zondag 22 oktober heb ik meegeraced met de LEL2017. Dat eindigde in een grote deceptie...

Mooi weer
Zondag deed ik voor de zevende keer mee met de LEL, een race over de Houtribdijk van Lelystad naar Enkhuizen en weer terug. Een afstand van 51 kilometer. Deze dag was er slecht weer voorspeld: koud, veel regen en harde wind. Iedereen raadde mij aan om dit jaar toch maar een keertje over te slaan vanwege dit barre weer. Maar het weer viel erg mee. Bij de start een fiks buitje, maar de rest van de dag nagenoeg droog en zelfs zon.

Lekke banden
De heenweg naar Enkhuizen verliep voorspoedig, 25½ km met gemiddeld 28,9 km/h bij een tegenwind van ZW5. Na 27 km (1½ km na het keerpunt) had ik de eerste lekke band. Met hulp van Matthijs Leegwater die in zijn gele Quest toevallig langs fietste, was de voorband snel weer "vol met wind". Wel had ik met de wissel een kunststof bandenlichter gebroken.

Met de wind in de rug ging ik weer vol goede moed verder; het lukte mij zelfs een rode Quest in te halen. Maar na 46,4 km sloeg het noodlot weer toe en had ik een platte achterband. Toen ik de band er af wilde halen brak de tweede kunststof bandenlichter en had ik er nog maar een over. Zie daarmee maar eens de band van de velg de "wippen". Na lang geklungel kwam ik op het idee om mijn zakmes met flessenopener te gebruiken om de band er af te lichten. En dat ging voorspoedig. Onderwijl was ik wel zo'n 22 minuten met die bandenreparatie bezig geweest. Toen ik net weer op de fiets lag, kwam een bestelauto met 2 medeliggers aanrijden. Iedereen was inmiddels allang gefinished en men was bezorgd wat er toch met mij aan de hand was. Ik heb toen de fiets in de auto gelegd en wij reden gedrieëlijk snel naar de finish voor de prijsuitreiking.

En de winnaar is
Ymte Sijbrandij bleek met zijn Velomobiel de snelste tijd te hebben neergezet, ondanks de klapband die hij onderweg had gehad. Kennelijk is Ymte sneller met het bandenwisselen dan ik.
30,2 km/h; slechtste tijd aller LEL-len; slechtste LEL aller tijden

zaterdag 30 september 2017

Jeeptunneltocht

September is de herdenkingsmaand voor "De slag om Arnhem" die 73 jaar geleden plaats vond. Na de luchtlandingen moesten de Engelsen de lange en zwaar bevochten weg naar Oosterbeek en Arnhem inzetten. Al snel wonnen de Duitsers veel terrein terug. Zij bewaakten alle belangrijke overgangen van de spoorbaan. De Engelsen vonden een tunnel en kwamen erachter dat als ze de ruiten van hun jeeps neerklapten, de antennes verwijderden en alles binnenboord hielden, ze voorzichtig door de tunnel onder het spoor door konden rijden. "Mooi Bennekom" ging onderzoeken of dit ook voor hun ligfietsen geldt...

Mooi Bennekom
"Mooi Bennekom" is één van de vele lokale ligfietsclubs (van de Nederlansde ligfietsvereniging) die (lig)fietstoertochten in hun regio organiseren. Dit keer reden 5 liggers mee. Veel belangstelling oogsten Sanne en Stan met hun gloednieuwe Quattro Velo, een velomobiel met 4 wielen en een zeer fraaie stroomlijnvormgeving. Op de webstie van Velomobiel.nl vind je uitgebreide informatie over deze nieuwe velomobiel.

De slag om Arnhem
Deze zaterdag leidde de tocht langs enkele van de vele Airborne monumenten die herinneren aan de dramatisch verlopen "Operation Market garden" zoals de "Slag om Arnhem" officieel heet. Doel van deze operatie was de Rijnbrug (sinds 1977 John Frost brug genaamd) over de Rijn bij Arnhem in te nemen, zodat de aanstormende geallieerde grondtroepen vanuit België snel door konden stoten om ook het noordelijke deel van Nederland te bevrijden.

De operatie werd een jammerlijke mislukking. De 12.000 Britse en Poolse paratroopers die op de diverse Landing Zones werden gedropt, stuitten op zwaarbewapende Duitse troepen. Daarbij verloren 1.485 manschappen het leven in de 8 dagen dat de slag duurde; 6.414 infanteristen werden door de Duitsers gevangen genomen. De brug in Arnhem kon niet worden ingenomen en bleek "een brug te ver" te zijn.

Monumenten
De jeeptunneltocht voerde langs enkele van de vele monumenten die herinneren aan deze slag. Bijzonder indrukwekkend was het monument aan de Parkweg in Ede. Op 17 september 1944 bombardeerden geallieerde toestellen Duitse doelen in en rond de kazernes. Door navigatiefouten, slecht zicht en in die tijd beperkte middelen kwam een groot aantal bommen rond de Parkweg en de oude dorpskerk terecht. Hierbij kwamen 69 burgers om het leven. Hun namen staan op het linker en rechter paneel van het monument.

Op de Ginkelse Heide staat een monument dat op 19 september 1960 door generaal Urquhart, die de leiding had over de Airbornetroepen, officieel werd onthuld. Het herinnert aan de eerste 2.000 paratroopers die op de Ginkelse Heide op 17 en 18 september 1944 werden gedropt. Op de plaquette staat "Zij zulllen op varen met vleugelen gelijk de arenden". De arend staat ook bovenop het monument.

De jeeptunnel
Na zo'n 20 km arriveerden de 5 liggers bij de afwateringstunnel onder de spoordijk, die in de Tweede Wereldoorlog als jeeptunnel zijn markante betekenis kreeg. Ook de liggers konden niet zonder maatregelen te treffen door de tunnel heen. Die maatregelen beperkten zich overigens tot het verwijderen van de veiligheidsvlaggen, die voorbij de bovenkant van de tunnel uitstaken. Voorts was het heel bijzonder om in deze herdenkingsmaand te beseffen welk een dramatische gebeurtenissen zich in deze omgeving, zo dicht bij huis en nog pas 73 jaar geleden, hebben afgespeeld.
De vijf liggers


Recuperatie
Natuurlijk mocht ook deze tocht de recuperatie met behulp van koffie en appelgebak niet ontbreken. En wat zou een passender locatie kunnen zijn dan "Eethuys Airborne""? Het eethuys ligt aan de rand van het heidegebied rond de telefoonweg, waar Drop Zone X (voor parachutisten) en Landing Zone X/Z (voor gliders) waren gesitueerd. Toen wij onze ligfietsen weer wilden bestijgen, bleek er een hele verzameling klassieke auto's bij het eethuys geparkeerd te staan. Die moesten wel even bewonderd worden.

Het weer
Toen ik weer thuis was vroeg iedereen bezorgd hoe het weer toch was geweest. Ik vertelde hen dat het weer heel erg was meegevallen. Toen ik 's ochtends vertrok was het droog en onderweg hebben we slechts 1 bui gehad (die welliswaar om 11:00 uur begon en bij thuiskomst nog niet was opgehouden).

donderdag 21 september 2017

Großglockner is een mooie berg, maar...

Zaterdag 16 september heb ik met 270 collega's gepoogd de Großglockner te bedwingen (per fiets wel te verstaan). Helaas moest ik 3 km voor de finish opgeven; ik kreeg de pedalen niet meer rondgedraaid. Was het een hongerklop, een gebrekkige conditie, hoogteziekte...?

De Großglockner via de Hochalpenstraße
's Vrijdags arriveerden we in Saalfelden in hotel Brandlhof, na een lange vlieg-/busreis en een korte proloog van 18 km. Het was die dag prachtig, zonnig weer; hoe anders zou het 's zaterdags zijn. Vanuit het hotel zouden wij vertrekken naar (Restaurant) de Fuschertörl op 2407 meter hoogte aan het begin van de Edelweißstraße die naar de Edelweißspitze voert die nog weer 164 meter hoger is. Bij het eindpunt zouden de fietsen in de vrachtwagen worden geladen en zouden de renners na een recuperatieversnapering met de bus naar beneden worden vervoerd.

Vrijdagavond bij de briefing kregen we van Rob Harmeling en Niek (de leiders van het evenement) te horen dat het op de top 2°C zou worden; ook was er regen en sneeuw voorspeld. Wij hadden van de wegbeheerder een tijdslot gekregen om op tijd, voordat de gladdigheid zou toeslaan, weer met de bus beneden te zijn. Ook was er juist die zaterdag een antieke-tractor-evenement op de Großglocker.

De klim
De laatste 13,1 km, na de tolpoorten, was het continu klimmen met gemiddeld 9,6%. Nergens even een rustig vlak stukje; het was klimmen, klimmen en nog eens klimmen. En dat in de regen en mist bij een temperatuur van 2°C. En onderwijl kwamen de antieke tractoren, hun blauwe uitlaatgassen uitbrakend, ons tegemoet. Bepaald geen optimale omstandigheden om deze pukkel van de Hors Category te beklimmen.

Zo'n 5 km na de tolpoorten (ik had er toen 48,9 km 1231 hm op zitten) leek ik wel dronken. Ik zwalkte van links naar rechts over de weg, kon niet meer helder denken en viel om. Ook had ik een heel erge pijn in mijn nek. Collega's/fietsgenoten vroegen bezorgd of het wel goed met me ging en hielpen me weer overeind. Na een dubbele "Snelle Jelle" te hebben verorberd, hielp een mederacer mij weer op gang (toen ik hem 's avonds bij de borrel nog bedankte voor zijn hulp, vertelde hij mij, dat ik er zo beroerd uitzag, dat hij verwachtte dat ik nog geen kilometer verder zou komen). Na een derde rustpauze, om weer op krachten te komen, hielp Rob Harmeling, die mij op dat moment juist passeerde op zijn fiets, mij weer op de fiets. Hij duwde mij aan om tegen de helling van 13% weer op gang te komen. Daarna viel ik weer om en hielp Rob mij een tweede keer om op snelheid te komen. Ik heb daarna nog 800 meter doorgezwalkt. Toen kwam sportarts Tom in een volgauto langzij en raadde hij mij dringend aan te stoppen. Ik was ook helemaal leeg en kreeg de pedalen amper nog rondgedraaid. Toen ik was afgestapt liep ik waggelend als een dronkenman naar de volgauto, waarin ik de laatste drie kilometer naar de finish heb afgelegd. Ik was niet de enige uitvaller: zo'n viertien collega's hadden de top ook niet per fiets kunnen bereiken. Een schrale troots voor deze grote deceptie. Overigens was ik na een recuperatiemaaltijd in "Grossglockner Restaurant Fuschertörl" weer snel de oude.


Wat was er met mij aan de hand?
's Avonds aan het bier werd mijn afstappen uitgebreid besproken. Sommigen dachten dat ik wellicht overtraind zou kunnen zijn (zie hiervoor een eerder blogbericht). Maar 't meest waarschijnlijk is dat ik een hongerklop heb gehad. Het glucosegehalte in het bloed (de brandstof voor de spieren) is dan zo laag dat je de pedalen nauwelijks meer rond krijgt. Ik had een bescheiden ontbijtje gehad en de door mij verorberde "Snelle Jelles" blijken aanmerkelijk minder "snel" te zijn dan de televisiereclame ons wil doen geloven. Bij zo'n zware klim zijn gelletjes nodig om het tekort aan koolhydraten snel weer aan te vullen. En de verschijnselen die ik waarnam komen overeen met de symptomen van hongerklop; ik had alleen absoluut geen hongergevoel. Hoe het ook zij aan mijn ligfiets kon het natuurlijk niet liggen.


Mozart en Salzburg
Zondag volgde nog een city trip in Salzburg onder leiding van een gids. Ik had voor de Mozart tour gekozen. De gids wist boeiend te vetellen over de beroemde componist die vanaf zijn geboorte (1756) tot 1781 in Salzburg heeft gewoond en gewerkt. Mozart is niet oud geworden; hij stierf in 1791 in Wenen op 35 jarige leeftijd. Hij werkte toen aan zijn beroemde "unvolendete" Requiem dat zijn vriend en leerling Franz Süssmayr na zijn dood heeft voltooid. Mozart kreeg een armeluisbegrafenis en werd begraven in een armengraf (massagraf).

Bijna weer thuis op vliegveld Weeze


Indachtig Drs. P
Ondanks de deceptie van het niet halen van het einddoel was het een leuk weekend. En ik heb menigmaal moeten denken aan het fameuze lied "Dodenrit" van Drs. P, waarin de vertolker met zijn gezin in een trojka op weg is naar Omsk. Tijdens de rit worden zij belaagd door hongerige wolven en valt telkens een gezinslid ten prooi aan de wolven. Als Omsk dan eindelijk in zicht is maakt het als enige overgebleven gezinslid een sprong van blijdschap en verliest hij zijn evenwicht. Terwijl de wolven hem verslinden, denkt hij: "Dat is pech; ja Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg".

Indachtig deze "Dodenrit" van Drs. P kwam de volgende tekst telkens in mij boven: "Dat is pech; Großglockner is een mooie berg, maar de top 3km te ver weg".

woensdag 2 augustus 2017

Gevaarlijke Wederopbouwboerderijentocht

Op zaterdag 29 juli fietste de ligfietsclub "Mooi Bennekom" de "Wederopbouwboerderijentocht". Een spannende tocht waarin deze club stoere fietsers met gevaarlijke (verkeers)situaties werden geconfronteerd...

Wederopbouwboerderij???
Om te weten te komen wat het fenomeen "Wederopbouwboerderij" behelst, moeten de lezers nog even geduld betrachten, want een verslag van deze mooie fietstocht verschijnt in de volgende Ligfiets& van de Nederlandse Ligfietsvereniging. Maar een tweetal spannende gebeurtenissen wil ik hen niet onthouden.

Gevaar 1
De vijf liggers, die aan deze tocht deelnamen, vertrokken bij Veenendaal De Klomp. De route voerde noordwaards via de Stationsweg en de N223 naar de Klompersteeg (de N418). Na zo'n 100 meter hield het fietspad naast de Klompersteeg op en werden de fietsers de N418 (nota bene een 80km-weg) opgestuurd. Voor de automobilisten was wel een waarschuwingsbord geplaatst "Fietsers op rijbaan". Pas na circa 850m (na de spoorwegkruising) ging de weg over in een 60km-weg.

Je begrijpt dat dit voorval tijdens de recuperatiepauze in theeschenkerij "Mon-Chouette" langs het Valleikanaal uitgebreid moest worden geëvalueerd en verwerkt met koffie en huisgemaakte appeltaart. Ik heb deze gevaarlijke situatie via het Fietsersbond Meldpunt gerapporteerd aan de "verantwoordelijke partij" (de provincie Gelderland). Maandag kreeg ik al een mailtje via het meldpunt, waarin doodleuk werd vermeld: "De verantwoordelijke partij geeft aan dat het probleem is afgehandeld". Nu heb ik weliswaar naast de weg een (wandel)pad zien liggen, maar de fietsers worden (nog steeds) naar het verplichte fietspad (blauw gebodsbord met witte fiets erop) gedirigeerd, dat na 100 meter op de 80km-weg eindigt.

Gevaar 2
Op de terugweg naar huis wilde Bocycle nog even zijn klimspieren trainen met een enkeltje Grebbeberg. Op het fietspaadje langs het Valleikanaal vlak voor de voet van de Grebbeberg werd dit voornemen drastisch in de wielen gereden door een kudde schapen die niet voornemens leken om Bocycle te laten passeren. Omdraaien bood ook geen soelaas want daar stond net zo'n kudde. 't Is uiteindelijk allemaal goed afgelopen, maar spannend was het wel.

donderdag 22 juni 2017

Interview met TV 1Limburg

Zaterdag 10 juni was wederom een hoogtepunt uit het trainingsprogramma van Committed Power: Limburgs Mooiste. Een prachtige toertocht in Zuid-Limburg waar zo'n 15.000 fietsers aan deelnamen. Super georganiseerd. En een humoristisch interview met één der deelnemers door TV Limburg 1...

De 115km ploeg
Bocycle had zich ingeschreven voor de afstand van 115km met 969 hoogtemeters samen met Loe en Jeanine. De Committed Power ploeg voor deze afstand bestond dus uit 3 fietsers. We vertrokken om 09:08 uur en de finish was 17:30 uur. Kortom 115km afgelegd in 8,5 uur, ofwel ëen gemiddelde snelheid van circa 13,5 km/uur. Jaja, één der deelneemsters had haar conditie nog niet helemaal op niveau, maar wist wel alle klimmetjes in haar eigen tempo, dapper, fietsend boven te komen. Onze 200 collega's hadden voor andere afstanden van Limburgs Mooiste gekozen, en waren allang weer naar huis vertrokken toen wij finishten. Maar de Committed Power organisator Niek stond nog op ons te wachten met een pasta-maaltijd. Chapeau Niek.

Interview
35,9 km na de start arriveerden wij op de markt in Meerssen. Die was als feestterrein ingericht, met tal van kraampjes en volop drinken en powersnacks. Ook liep daar een ploeg van TV L1mburg rond. En die interviewden zomaar een Committed Power deelnemer. Klik hier voor een replay van dit interview (je komt dan op de website van TV L1mburg; het interview is het fragment waarbij de pijl staat). Hieronder kun je ook de opnameploeg zien, gefilmd door Loe: The making of...


Sfeerbeelden
Hieronder zie je nog wat sfeerbeelden van deze supertocht die ik in uitstekend gezelschap mocht fietsen.

Interview met TV 1L

Als eerste boven

De gezellige markt te Meerssen



Recuperatiepunt "Etzenrader Mühle"

Jeanine, Loe en Bocycle poseren voor de
Basiliek van het Heilig Sacrament



Duitsland te herkennen aan...

We gaan naar Duitsland



"Het wordt iets later Niek"

Alweer recupereren?

maandag 8 mei 2017

Vetverbranding

Zondag een duurtraining in hartslaggebied Z1 en Z2 om nu eindelijk eens een kilootje vet kwijt te raken. Nou ja, kilootje? De lichaamsgewichtreductie die zo'n 3 uur fietsen oplevert is helaas niet zo groot...

Hartslaggebied van de vetverbranding
Op diverse websites, w.o. www.hartslagmetertraining.nl kun je lezen dat je het meeste vet verliest als je fietst met een hartslag tussen de 50% en 70% van je maximale hartslag (in een eerder blogbericht zijn deze hartslagzones toegelicht). Circa 50% van alle kilocalorieën worden dan geleverd door vetverbranding, terwijl de andere helft van verbranding van koolhydraten uit de voeding komt. In onderstaande grafiek kun je zien dat dit goed gelukt is. Maar hoeveel kilo vetreductie heeft dat nu opgeleverd?

Een kilootje vet kwijt raken
Om een kilo vet kwijt te raken moet je circa 7800 kcal verbranden. Van de 1.086 kcal die ik tijdens dat tochtje heb verbrand is 543 kcal (50%) door vetverbranding geleverd. Dat betekent dus dat ik met 3 uur ploeteren op de fiets (67 km), circa 70 gram aan lichaamsgewicht ben kwijtgeraakt. Dat betekent dat ik nog 4745 km moet fietsen om weer op mijn streefgewicht van 80 kg te komen (ik weeg nu 85 kg). Die 543 kcal komt overeen met een halve kaas-grilworst. Zal ik die dan maar in het vervolg laten staan?

Bronnen

zondag 30 april 2017

Kunstwerkenroute

In de periode januari 2015 tot november 2016 is de rijksweg A12 verbreed van 2x2 rijstroken naar 2x3 rijstroken. Daarvoor moesten ook 8 fietstunnels en viaducten worden verlengd. Zaterdag reed ik met ligfietsclub "Mooi Bennekom" een tocht die langs deze 8 kunstwerken voerde. Op 26 maart 2016 reed dit gezelschap deze route ook reeds. Toen waren nog veel kunstwerken "onder constructie". Maar nu gingen wij het eindresultaat van dit project bewonderen. Hoewel "eindresultaat"? Het schijnt dat KunstWerk-1 nog steeds niet kan worden afgebouwd. In dit blogbericht kun je lezen waarom...

Spectaculaire klus
De verbreding is uitgevoerd op het 10 km lange traject tussen Ede en knooppunt Grijsoord. In eerdere blogberichten Kunstwerkenroute en Kunstwerken en paashazen is dit verbredingsproject reeds uitgebreid toegelicht. Een van de spectaculairste klussen was het verplaatsen van het bestaande viaduct in de N224 "De verlengde Amsterdamseweg". Deze diende als "by-pass" om ruimte te maken voor het nieuw te bouwen viaduct. Op het volgende filmpje kun je zien hoe aannemer Heijmans deze klus in een weekend heeft weten te klaren. Ook het plaatsen van Kunstwerk 1, de onderdoorgang voor de Parklaan, is het vermelden waard. Deze onderdoorgang is naast de A12 helemaal opgebouwd en in een weekend onder de A12 geschoven (prachtig vastgelegd in een korte youtubefilm).

Wat is er dan met KW1 aan de hand?
KW1, het meest westelijke kunstwerk, is de onderdoorgang onder de A12 voor de Parklaan. Deze circa 6 kilometer lange Parklaan verbindt de Dreeslaan (ter hoogte van de op-/afrit van de A12) met de N224 (de Verlengde Amsterdamseweg van Arnhem naar Ede) ter hoogte van het voormalige Kazerneterrein. Die Parklaan is er echter nog niet; met de aanleg is zelfs nog niet eens begonnen. In 2012 stelde de gemeenteraad het bestemmingsplan vast. Sindsdien zijn er bezwaren en beroepen ingediend hetgeen in 2017 leidde tot de uitspraak: "[...] de Raad van State vernietigt het besluit van de raad van de gemeente Ede van 27 september 2012 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Parklaan""'.

De verbreding van de A12 kon op al deze perikelen niet wachten. Rijkswaterstaaat heeft de onderdoorgang laten plaatsen en hermetisch afgesloten, zodat eventuele vleermuizen en ander beschermd gedierte geen bezit kan nemen van dit kunstwerk. Want dat zou helemaal dramatisch zijn voor de voortgang van het hoofdpijndossier dat de Parklaanproject inmiddels dreigt te worden.


KW1: Vleermuisdicht afgesloten, wachtend op de Parklaan


Kunstwerkfoto
De liggers van Mooi Bennekom hadden met deze toertocht weer een leerzame en inspirerende dag. Ook de bandenreparatiecompetenties werden weer bijgespijkerd, door een klapband van Bocycles achterband. En natuurlijk moesten zij op de foto met één van de kunstwerken, die speciaal voor de fietsers is aangelegd, KW5 de "Renkumseweg".

Met dank aan Martien voor zijn informatieverstrekking over de Parklaanperikelen.

Bandenreparatiecompetenties