Zaterdag had ik als bestemming de Aardmansberg uitgezocht. In de fietsscheurkalender werd deze heuvel tussen Uddel en Nieuw-Millingen aanbevolen. Onderweg moest ik nog wachten voor een spoorwegovergang. Het leek me wel een mooi effect om de langsdenderende trein op de foto te zetten. Maar helaas, die actiecamera van mij doet er soms meer dan een seconde over om scherp te stellen. En ja hoor; ook dit keer drukte hij keurig scherp af nadat de trein allang gepasseerd was. Op de Cycle Vision vorig jaar heeft mijn ega ook geprobeerd enkele actiefoto's van mij in de drie-uursrace te maken. Op heel veel foto's staat nog net een deel van het achterwiel. Een waardeloos fototoestel.
Gevaren onderweg
De weg naar Aardmansberg was niet zonder gevaar. Bij Harskamp werd ik al gewaarschuwd voor gevaarlijke honden. Maar even verder ben ik echt ternauwernood ontsnapt aan mijn tweede tweezijdige ongeval, dit maal met een paard. Op de foto kun je zien hoe het paard plotsklaps heel onrustig vooruit springt, richting ligfiets en berijder. Kennelijk heeft dit paard nog niet de ligfietsgewenningstraining van Beekie ondergaan.
Ook niet ongevaarlijk waren de modderplassen op de fietspaden, juist op het laagste punt waar de afdalingssnelheid het grootst is. Met de ligfiets ga je snel onderuit als je in die prut terecht komt. Maar het allergevaarlijkste waren wel de oversteken van de provinciale weg N310 van Harskamp via Otterlo naar de Koningsweg. Die weg moest ik wel vijf keer oversteken, omdat telkens het fietspad aan de andere kant van de weg was gelegd. Levensgevaarlijke oversteekpunten; onbegrijpelijk dat men het fietspad niet aan dezelfde kant van deze drukke weg heeft gelegd.
Sukkelige hartslagzone D1
Onderweg werd ik, vanwege die sukkelige D1-zone waarin ik mijn hartslag moest houden, door vrijwel alle fietsers voorbijgeraced. De verleiding was bijna niet te weesrtaan om die uitslovers eens te laten zien dat zij er door zo'n ligfiets dik uitgereden worden. Maar ik wist mij te beheersen; Rob Harmeling had ons in het vooruitzicht gesteld dat na twee maanden gedisciplineerd trainen in de D1-zone, de conditie enorm snel toeneemt. Er was één racefietser, die kennelijk dezelfde trainingsdiscipline aan den dag legde; hij fietste met precies het goede tempo om mijn hartslag in de D1-zone te houden. Na zo'n 10 kilometer scheidden onze wegen en bedankte ik hem voor de steun.
Aardmansberg
De Aardmansberg kun je beklimmen vanuit Nieuw-Millingen langs de N344 (Amersfoortseweg) en vanuit Uddel (Aardhuisweg). De laatste beklimming is de mooiste. Maar het hoogtepuntje van de tocht was toch wel de versgebakken appelflap van bakker Schuiteman uit Garderen. Onmiskenbaar de beste appelflappenbakker van de Veluwe. Je kunt er ook gezellig zitten met een kopje koffie erbij. Dus een volgende ligfietstoer van ligfietsclub "Mooi Bennekom"...
Vorig jaar heb ik beenstukken aangeschaft. Dat leek mij heel handig, want die doe je om als het 's ochtends bij vertrek koud is. En als het dan warmer wordt kun je die beenstukken zo weer uittrekken, zonder dat daar een halve verkleedpartij voor nodig is. Maar, helaas, die beenstukken zakten telkens af. Mijn ega had die beenstukken al eens een keer ingehaald, maar dat bleek niet afdoende. Ook het antislip elastiek kon afzakken niet voorkomen. Totdat ik zaterdag op het idee kwam om die beenstukken over de onderbroekspijpen te doen. Een geweldig idee, na 100 km zaten de beenstukken nog precies op dezelfde plaats. Dus, heb je ook last van afzakkende beenstukken, schaf dan een race-onderbroek aan met korte pijpen en doe daar de beenstukken overheen. Ik weet niet of dit ook zo handig is voor een racebroek met zeem (want ik meen dat je die zonder onderbroek draagt), maar voor de ligfietsers onder ons behoren afzakkende beenstukken vanaf vandaag tot het verleden.
6 opmerkingen:
Bij mij zakken ze juist niet af, als ik ze op de huid draag.......;)
En juist wel als ik ze over mijn korte broek doe.
Ik heb ook van die beenstukken maar nog nooit afgezakt en geen onderbroek met lange pijpen.
Maar het is inderdaad handig voor als het later op de dag lekker weer wordt.
Nou ja, daar begrijp ik niets van. Of, ik durf het bijna niet te vragen, hebben de heren wellicht hun benen geschoren?
Nee hoor, nog nooit gedaan.
Mijn beenstukken gebruik ik heel veel: in de velo, op de atb en de racebukker. Nog nooit last van afzakken gehad, wat me overigens in het begin ook erg meeviel. Wel heb ik er altijd een fietsbroek met zeen overheen (uit gewoonte denk ik).
Beetje wonderlijk om je totaal andere ervaring te lezen.
Dat van die sukkelige snelheid is inderdaad een groter probleem, met name in de velomobiel vind ik dat ik toch wel gang moet hebben, minimaal 35.. en af en toe is dat boven D1. (goh, heb ik toch ook gewoon een ego probleempje..?). Ik beschouw het maar als een oefening in geduld, waar ik vaak niet voor slaag..(wel lekker hoor, hard rijden)
Henk-Jan,
Ik ben heel erg benieuwd hoe die fietsbroek met ZEEM bevalt. Ik heb speciaal een fietsbroek zonder zeem besteld, omdat andere ligfietsers mij hadden gewaarschuwd dat zo'n zeem zou gaan "schuren" en irritatie veroorzaken.
Een reactie posten