Vrijdag was mijn plan om de AmstelGoldrace na te fietsen (de 150km-versie). De beruchte Keutenberg (22%) was onderdeel van deze route. Lees verder over mijn worsteling met deze steilste beklimming van Nederland en bekijk hem op Youtube...
De route
Op het kaartje zie je de route die ik heb gefietst. De steilste cols zijn met een sterretje weergegeven. Ga je op zo'n sterretje met de muiscursor staan dan verschijnt de naam van de col. Klik je op de col in de lijst hieronder, dan verschijnt het profiel en een kaart met hellingspercentages.
01 Kruisberg-zuid-west
02 Kruisberg-noord-west
03 Hulsberg
04 Keutenberg
04 Keutenberg (beter profiel van Climbbybike)
05 Cauberg
06 Geulhemmerberg
07 Bemelerberg
08 Heiweg
09 Moerslag
10 Bukel
11 Grensheuvel
12 Berghuizen
Voorbereiding
Voorbereiding is het halve werk. Mijn waterzak had ik tot nu toe altijd provisorisch aan de riem van mijn heuptas gebonden. Dit riep echter onvermijdelijk associaties op met een katheter. Daarom werd er een tweede draagtas verbouwd om als omhulsel van mijn drinkzak te gaan dienen. De foto's geven een indruk van het productieproces en het resultaat.
Ook had ik thuis het GPX-track van de AmselGoldroute (150km) gedownload. Daarmee zou de Garmin fietsnavigator mij feilloos de weg wijzen. Vetrekpunt was ons hotel in Slenaken, waar ik 's avonds overigens een racefietser sprak die de Keutenberg ook beklommen had. Helaas reed ik na 10km verkeerd waardoor ik de zuidoostlus van de route met de Camerig en de Vaalserberg miste. De totale afstand werd daardoor teruggebracht tot 114km; toch nog steeds een behoorlijk resultaat met 1200 hoogtemeters. En de Keutenberg lag nog op de route.
Drinkzaktaspech
Voordat ik bij de Keutenberg arriveerde had ik nog pech met de fietsketting. Een bidonhoudertje van de thuis zo mooi verbouwde drinkzaktas was in de ketting terecht gekomen. Gevolg: kettinggeleiderwieltje afgebroken en beugel verbogen. Gelukkig had ik in mijn reparatiesetje ook inbussleuteltjes, waarmee ik de schade provisorisch kon repareren. Met de heupband heb ik de drinkzaktas vastgezet om herhaling te voorkomen.
Keutenberg
Maar toen luidde het waarschuwingssignaal van mijn Garmin dat erop duidde dat de Keutenberg binnen 1km afstand was. Men had mij gewaarschuwd dat het stuk van 22% aan het begin was, direct na de bocht. Dus ik had mijn lichtste verzet al gekozen, ging er vol tegenaan en haalde die 22% met gemak. Helaas had men mij niet verteld dat direct daarna er nog een heel stuk van 18% moet worden beklommen. Dat bleek na de onbezonnen start te veel van het goede. Mijn hartslag schoot nog verder omhoog en bij 198 bpm (198 hartslagen per minuut) werd ik draaierig, ik kreeg een verlammend gevoel in mijn buik en ik kreeg braakneigingen. Twintig meter voor het einde van dat 18% stuk moest ik stoppen. Nadat ik weer een beetje was hersteld heb ik een stukje gelopen. Bij het minder steile stuk ben ik weer opgestapt (of beter "op gaan liggen") en kon ik het stuk naar de top in rustig tempo uitfietsen. Bovenaan stonden vier bukfietsers (waarvan er twee het ook niet zonder lopen en pauze hadden gered) die mij een welgemeend en hartelijk applaus gaven. Dit deed mij wel goed, maar de domper bleef enorm. "Moest ik nu die ligfietssceptici thuis vertellen dat de Keutenberg toch te zwaar voor mij en mijn ligfiets was?", zo spookte het door mijn hoofd.
Tweede poging
Ik besloot de Keutenberg nog een keer te beklimmen. Ik wist nu wat mij te wachten stond. En ik dacht nog aan Johan die mij tijdens de training in Groesbeek op het belang van een goede buikademhaling had gewezen. Aan de voet van de Keutenberg schakelde ik naar mijn lichtste verzet. Ik begon in een rustig tempo aan het eerste stukje van 22%. En ik lette goed op mijn ademhaling: goed inademen, totdat de longen helemaal vol zijn en dan pas weer uitademen. Zo kon ik de hele klim mijn hartslag onder de 183bpm houden en kwam ik zonder rustpauze fietsend boven. Helaas stond er toen niemand te applaudiseren, maar de vreugde was er niet minder om.
Je kunt mijn tweede beklimming van de Keutenberg meebeleven door op onderstaand Youtubefilmpje te klikken.
Na de Keutenberg
De resterende 64km naar het hotel waren vergeleken met deze Keutenberg een onschuldig Roodkapje en fietste ik met het grootste gemak. Ook de Cauberg, waar ik nog het compliment "Knap gedaan hoor" in ontvangst mocht nemen, beklom ik soepel in overwinningsroes.
Wat zou ik nog te vertellen moeten hebben na de Keutenberg? Oh ja, wij hebben de dag daarop nog het befaamde gehucht Kuttingen bezocht. Dit is het keerpunt van de toertocht Lullingen-Kuttingen-Lullingen.
3 opmerkingen:
Wat zou ik nog te vertellen moeten hebben na de Keutenberg? Wat denk je van de gigantische snelheden naar beneden want wat omhoog gaat moet ook naar beneden , ik ben wel benieuwd naar de downhill snelheid , dat is het leukste van de hele heuvel/berg. Het lijkt mij geweldig om met 70 naar beneden te gaan.
Nou Gerrit, bergafwaarts heb ik niet het snelheidsrecord gebroken. De maximum snelheid was 59 km/h. Bij geen der afdalingen was het verantwoord helemaal voluit naar beneden te gaan. Te weinig overzicht (bochten) of gravel/zand op het wegdek. Mijn record blijft staan op 64,46 km/h gereden bij Kranenburg/Galgensteeg in Duitsland op 4 maart 2011 (zie Snelheidsrecord bij het echte klimwerk).
Correctie op mijn snelheidsrecord. Dit is namelijk 65,05 km/h, gevestigd op 22 april in Frankrijk (zie blogbericht Fietsen in Frankrijk; nieuw snelheidsrecord!
Een reactie posten