Zojuist ben ik teruggekeerd van een korte vakantie bij vrienden in Frankrijk. De bestemming was Issy l'Évêque in de Bourgogne net ten zuiden van het prachtige natuurgebied Du Morvan. Natuurlijk ging de ligfiets mee en moesten er een paar stevige cols beklommen worden.
Vrijdag 22 april, Mont Beuvray in natuurpark Du Morvan (94 km)
De eerste tocht was op vrijdag 22 april. Doel was de top van de Mont Beuvray op 821 meter hoogte, het hoogste punt in de verre omgeving. Niet echt een spectaculair hoge berg, maar de weg ernaar toe bevatte hellingen van 19%. Ik heb heb de top gehaald zonder af te stappen, maar de hartslag liep wel op tot 184 slagen per minuut. Boven was het uitzicht prachtig.
Ook ontmoette ik nog een aardig stel, dat van alles wilde weten over mij ligfiets. "Fietsen er ook vrouwen op een dergelijke fiets?", vroeg de Francaise. Ik vertelde haar dat nota bene haar landgenote Barbara Buatois het werelduurrecord voor de dames op haar naam heeft staan (84,02 km). De foto's zijn het bewijs dat ik de top echt bereikt heb met mijn ligfiets.
Op de Mont Beuvray woonden 100 jaar voor Christus meer dan 5000 Galliërs in hun vestingstad Bibracte. Op de foto zie je de stadswal die is versterkt met boomstammen.
Bij de afdaling van de Mont Beuvray heb ik mijn persoonlijke snelheidsrecord gebroken. Ik racete met 65,05 km/h naar beneden; 0,59 km/h sneller dan mijn vorige record.
Onderweg was de Mont Beuvray steeds van verre te zien in het prachtige landschap van Du Morvan.
Maandag 25 april, Mont Dardon (39 km)
Amper gerecupereerd van de Mont Beuvray besloot ik tweede Paasdag een andere heuvel in de buurt te beklimmen, de Mont Dardon. Met 507 meter een stuk lager dan de Mont Beuvray, maar... De laatste kilometer naar de top moesten 110 hoogtemeters gewonnen worden (van 397 m naar 507 m). Dat impliceert een gemiddeld stijgingspercentage van 11% en er waren stukken van zo'n 20%.
De laatste 200 m naar de top was de weg half verhard. Op het grint slipte het achterwiel. Mijn hartslag liep op tot 194 slagen per minuut. Ik werd misselijk en draaierig. Maar ik heb de top gehaald, zonder af te stappen. Het uitzicht was mooi, maar verder was er niet zoveel te zien: een table d'orientation, enkele kruizen en een telecommunicatie-antenne.
Op weg naar de top passeerde ik een Nederlands stel. Op de top maakten we nog een praatje. De man zei dat hij zich had afgevraagd of ik de top wel fietsend zou halen. Nou dat had ik mij onderweg ook menigmaal afgevraagd.
Na uitgebreid genoten te hebben van deze overwinning op mijzelf, stapte ik weer op mijn "aluminium ros" voor de afdaling. Op weg naar mijn logeeradres keek ik nog één keertje om naar deze gemene ploert, de Mont Dardon, met zijn antenne op zijn kruin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten