Bocycle snelste ligfietstijd op Tour de Haute Veluwe

Ja beste blogvolgers, Bocycle heeft woord gehouden en de "Tour de Haute Veluwe" per ligfiets afgelegd. En hij heeft daarbij de snelste ligfietstijd neergezet...

Tour de wat???
De Tour de Haute Veluwe kent vier afstanden: 75km (350), 110km (600), 115km (800) en 150km (1050). Tussen haakjes zijn de hoogtemeters aangegeven, waaruit is af te lezen dat deze toertocht terecht de naam "Tour de Haute Veluwe" heeft gekregen. Ik heb de 110km tocht gereden en daarmee de Posbank, waarover de 115km en de 150km tochten voeren, letterlijk links laten liggen. Die 110km en 600 hoogtemeters leken mij, net hersteld van een stevige griep, zwaar genoeg in deze beginfase van de training.

Een "bewogen" snelheid
Ik heb de "Tour" met een gemiddelde bewogen snelheid 26,0km/h gereden. Dat doe je niet in hartslaggebied D1 (60%-70% van de maximum hartslag), die Rob Harmeling ons voor de eerste trainingsmaanden had opgelegd. Gelukkig had hij ons voor toertochten en races dispensatie gegeven. Ik heb dan ook vrijwel continu tussen 80 en 85% van de max hartslag gefietst.

Mooie route...
...en goed uitgepijld

Dat scheelt 34%

Gelegenheidspeleton
Na zo'n 30km werd ik ingehaald door een gelegenheidspeleton. Ik haakte snel aan en dat scheelde enorm in het vermogen dat mijn lijf moest leveren (volgens wetenschappelijk onderzoek zelfs 34%). Diverse fietsers hadden al eerder aangehaakt in dit gelegenheidspeleton; er reden twee Amsterdammers mee en een racer die traint voor de Alpe d'HuZes. In de heuvels rond Oosterbeek kon ik het niet nalaten helemaal los te gaan. Ik racete ploeterende bukfietsers op de Italiaanse weg voorbij met een hartslag die opliep tot bij 99% van mijn maximum. Hieronder zijn alle gegevens te lezen van deze 110km "Tour de Haute Veluwe" en zijn 600 hoogtemeters. .

Ik blijf het een merkwaardig bouwsel vinden

Dijpijn
Die hoge hartslag (en grote krachtsinspanning) bleef niet ongestraft. Bij de lange, flauwe klim bij radio Kootwijk begonnen mijn rechter dijbeen en -bil behoorlijk pijn te doen. De pijn werd steeds erger en ik vreesde zelfs op te moeten geven. Ik wilde echter in ieder geval controlepost Hoenderlo bereiken. Wellicht dat de cappucino en appelgebak van bakkerij vd Poel voldoende herstel zouden geven om ook de laatste etappe te volbrengen.

Aardige lui, die fietsers

Bij de controlepost zag ik nog bekenden uit het fietscircuit. Deze ontmoeting moest natuurlijk vereeuwigd worden. Na nog gezellig te hebben bijgepraat moesten deze fietsbikkels weer verder. Ik riep hen nog na:"Fiets maar lekker door, ik haal jullie zo wel weer in".

Recuperatie
Maar nu eerst ter recuperatie naar bakkerij vd Poel. Daar zag ik tot mijn schrik dat mijn normale bril zich niet in de brillenkoker bevond. Deze had ik waarschijnlijk op het vertrekpunt "Manege zonder drempels" laten liggen.

Klunen bij de Italiaanse weg

Een telefoontje naar de manege leerde mij dat de bril niet was gevonden. Wat nu? Ik besloot snel af te rekenen en mij naar de manege te spoeden. Toen ging de telefoon en vernam ik dat de bril inmiddels was gevonden. Of het door vd Poels lekkernijen kwam of door het goede brillennieuws weet ik niet, maar toen ik weer op de fiets ging liggen, was de dijbeenpijn nagenoeg verdwenen. Ik fietste weer met het grootste gemak in het hoge hartslaggebied.

Goed doel
Toen ik op de manege in Bennekom arriveerde stond ega Tilly mij toe te juichen. Dat was een leuke verrassing. Samen hebben we de bril (die gelukkig onbeschadigd was) opgehaald en nog een kopje koffie gedronken. En we hebben een mooie donatie gedaan aan gastheer en tevens goed doel "manege zonder drempels". Thuis voelde ik mijn spieren en dijbeengewrichten goed; het gevoel dat je wat gepresteerd hebt (toch leuker dan sukkelen in hartslaggebied D1). En ik heb het ligfietsfront goed verdedigd als de snelste en enige ligfiets met een bewogen gemiddelde van 26km/h.

Door ega Tilly toegejuicht
Inderdaad mijn bril