De West Betuwe toer
De West Betuwe toer werd zaterdag 28 juli voor de 3e keer georganiseerd door de Stichting Wielerpromotie Rivierenland. De toer kent vijf afstanden: 60, 100, 125, 150 en 185 km. Ik had mij ingeschreven voor de 150 km die over vrijwel alle heuvels tussen Doorn en Oosterbeek voert.
De tocht was uitstekend verzorgd: goed uitgepijld en 3 controleposten waar gratis energierepen, fruit en water werden uitgedeeld. En op elke controlepost was een goede fietspomp, die ik hard heb nodig gehad. Want ik heb twee keer een lekke achterband opgelopen.
Reparatiebidon
CO2-pomp op ventiel gedraaid
Binnenwerk ventiel blijft in pomp achter
Aandraaien met tangetje
De eerste platte achterband werd veroorzaakt door een grote glassplinter. De band was snel gerepareerd door het omleggen van een nieuwe binnenband die ik altijd in mijn reparatiebidon heb. Maar toen ik die achterband met mijn CO2 patroon wilde oppompen liet dit stuk geavanceerde techniek het afweten. Ik draaide zoals het hoort de CO2-pomp op mijn Franse ventiel; draaide de kraan open en de band was in een mum van tijd met 6 atmosfeer gevuld. Toen ik echter de pomp weer losdraaide, draaide ik ook het binnenwerk van het ventiel los en was de binnenband weer zo plat als een dubbeltje. Na een tweede voorzichtiger poging was het resultaat hetzelfde. Pas de tiende wielrenner die ik vroeg of ik zijn fietspomp even mocht gebruiken stopte. Met die pomp kreeg ik er 3 atmosfeer in. Gelukkig was er binnen een kilometer de derde controlepost waar ik de band verder kon oppompen tot 6 atmosfeer.
Één kilometer voor de finish riep een collegarenner mij toe: "Meneer weet u wel dat uw achterband plat is?" Ik heb toe mijn trouwe fan en ega, die reeds bij de finish stond te wachten, gebeld om mij daar maar op te halen. Een anticlimax van deze mooie tocht die ik met een gemiddelde bewogen snelheid van 25 km/h heb afgelegd.
Beklag over die CO2-pomp
Op de terugweg, met de ligfiets achter in de auto, zijn wij nog naar de fietsenwinkel gereden waar ik die CO2-pomp had gekocht. Toen ik mijn beklag had gedaan, werd de werkplaatschef erbij geroepen. Na hem te hebben gedemonstreerd wat mij was overkomen, was de diagnose als volgt. Door het snelle verdampen van de vloeibare CO2 uit het CO2-patroon, vriest de pomp vast aan het ventiel. Daardoor draait het vastgevroren binnenwerk van het ventiel mee bij het losdraaien. De oplossing is om het binnenwerk met een tangetje goed vast te draaien (thuis voor vertrek uiteraard, want doorgaans heb ik geen tangetje in mijn reparatiebidon). Tevens moet je even wachten na het oppompen, voordat je de pomp weer losdraait van het ventiel. Door het wachten ontdooit het ijs.
Amerongse berg
Bij de beklimming van de Amerongse berg reed ik achter twee fietsbikkels met gespierde kuiten. Ik kon het niet nalaten deze renners uit het platte Almere te laten zien dat je ook met een ligfiets goed klimmen kan. Vlak voor de top moesten zij lossen. In de afdaling reed ik met 63 km/h naar beneden en waren de mannen al snel uit het vizier verdwenen.
Ik fietste ook zo'n 20 km gelijk op met een aardige racefietser. Hij trainde op de fiets, ter voorbereiding op de Alternatieve Elfstedentocht in Weissensee in januari 2013. Op vlakke stukken fietsten wij gelijk op, maar bij het klimmen moest ik lossen. In de afdaling haalde ik hem weer in en fietsten wij weer gezellig keuvelend gezamenlijk verder. In een volgend blogbericht een wetenschappelijke analyse over het fenomeen van het moeizame klimmen per ligfiets.
Waarom geen gps track?
Ik schreef reeds dat de tocht uitstekend was uitgepijld. Op lange rechte stukken kon het echter wel 2 kilometer duren voordat je een volgende pijl tegenkwam. Dan ga je je toch wel onrustig voelen als je zolang geen pijl ziet. Ook heb ik twee keer een pijl gemist. De eerste keer kwam ik daar snel achter, omdat de fietsers achter mij uit de spiegel waren verdwenen. Ik maakte snel rechtsomkeer en zag al snel de afslag die ik had gemist. Maar bij de tweede keer in Lienden had ik geen zin om het hele eind weer terug te fietsen op zoek naar de gemiste pijl. Op de routebeschrijving zag ik dat ik in het nabije Ommeren rechtsaf de "Dokter Guepinlaan" in moest. Die heb ik toen maar ingetypt in mijn GPS navigator, die mij snel weer naar dit routepunt dirigeerde. Ik vroeg mij wel af waarom de organisatoren niet gewoon een GPS-track beschikbaar stellen. Dan waarschuwt de GPS-navigator direct als je verkeerd fietst.
3 opmerkingen:
Dat is mij ook een keer gebeurd bij een uitgepijlde tocht , Gerrit .
Ik heb een tijdje bij de regionale fietsclub routes uitgepijld en dan tijdens het ophalen van de pijlen blijkt iedere keer weer dat er een paar gepikt zijn of omgedraaid door de lokale jeugd.
Zo werd de Ronde van Noord-Holland voor mij 160 Km ipv 110 Km die ik eerst zou rijden , ook geen zin om om te keren.
Gelukkig heb ik in 7000 Km nog maar 1 maal een lekke band gehad , ff afkloppen, en in een velo kun je makkelijk een goede pomp meenemen , dus geen probleem voor mij.
160km ipv 110km omdat je geen in had om om te keren. Dat is nogal wat. Overigens waren er geen pijlen weggehaald hoor; het was louter mijn onoplettendheid die mij de twee pijlen deden missen. hebben die regionale fietsclubs nooit overwogen om ook GPS-tracks aan de fietsers te verstrekken?
Het verstrekken van gps tracks komt sinds vorig jaar een beetje op bij de betreffende fietsclub , alleen rijd er nog maar een beperkt aantal leden met een gps ,ik dacht ongeveer een persoon of 10 van de 200 leden.
Hetledenbestand is ook aardig vergrijsd en je weet , de oudjes bin zunig.
Een reactie posten