In 20211 ben ik mee gaan doen met het sportprogramma "Committed Power" van het bedrijf waar ik werk. Daarin heb ik diverse colls beklommen, waaronder de "Col de Joux Plane" (2011), "Le Grand Ballon" (2012), “Col d’Aubisque” (2013), Girona in Catalonië (2015). De laatste tocht was de Eddie Merckx classic in Fuchsl am See nabij het Oostenrijkse Salzburch (op 8 september 2019). Daarna is het sportprogramma helaas gestopt. Maar ik heb de ligfiets niet aan de kant gezet en trap nog lustig voort...
BoCycle
dinsdag 13 mei 2014
Willingen watersportgebied
Willingen (bij Winterberg) staat bekend als wintersportgebied, terwijl het dorpje 's zomers wordt ingenomen door racefietsers. Maar zaterdag 11 mei regende het vrijwel ononderbroken tijdens de sportieve verrichtingen van zo'n 800 racefietsers, mountainbikers, hardlopers en Nordic-walkers van "Committed Power". En aan blessures kon dan ook niet ontkomen worden...
Ligfiets...
...na 10 minuten zwoegen op...
...een tandemplaats
05:00 uur opgestaan
Vast onderdeel van het Committed Power project van mijn werkgever is een weekendje Willingen (Upland) in Duitsland. Om 06:00 uur zaterdagochtend moest de fiets ingeleverd worden om te worden ingeladen in de fietsaanhanger achter de bus. Mijn ligfiets werd op een tandemplaats geïnstalleerd; een klus waar de buschauffeur wel 10 minuten voor nodig had. Om 06:30 uur vertrokken wij reeds richting Willingen alwaar wij om 10:30 uur arriveerden. Na een technische inspectie werd mijn ligfiets goedgekeurd en in de sporthal neergezet. Daarna omkleden en in fietstenue een pasta lunch genuttigd. Om 13:00 uur zei Rob Harmeling nog in zijn pep talk: "Enjoy and have fun".
Doornat maar veel bekijks
Sporthal als fietsenstalling
Have fun
Nou veel "fun" hebben we niet gehad. De hele rit van 62 km en 1000 hoogtemeters regende het vrijwel ononderbroken. Onderweg kregen wij een aantal stevige klimmetjes te verstouwen. Vooral de Im Orketal bij Elkeringhausen was met stukken boven de 13% (zelfs een stuk van 17,5%) pittig. Sommige collega's moesten daar zelfs afstappen, maar ik trapte met mijn mountainbikeverzet (kleinste tandwiel voor 22T, grootste tandwiel achter 25T) onverdroten door. Verkleumd en doornat arriveerden de meeste rijders 3½ uur na de start weer bij het hotel.
Onder het genot van een Erdinger Weißbier Alkoholfrei vernamen wij van de verrichtingen van de andere ploegen. De 108 km ploeg bleek de route te hebben afgesneden en maar 80 km te hebben afgelegd. Ook de 80 km ploeg bleek slechts 70 km te hebben afgelegd. Alleen de 62 km bikkels bleken dus hun volledige tocht te hebben uitgereden.
"The Netherlands twelve points"
Uitzicht uit de hotelkamer
Tol geëist
Het slechte weer bleek ook zijn tol te hebben geëist. Een mountainbiker was in de blubber onderuit gegaan. Zijn duim bleek gebroken (naast de nodige schrammen en blauwe plekken). Ook een Nordic Walkster was uitgegleden en zat aan het diner met een wang vol schrammen. Na deze deceptionele berichten te hebben aangehoord ging ik bibberend van de kou naar mijn hotelkamer. Mijn kamergenoot kwam juist onder de douche vandaan, zodat ik alle tijd had om mij in een heet bad lekker weer op te warmen. Vijf kwartier heb ik in dat bad liggen dommelen. Herboren kwam ik er weer uit; klaar voor het diner. Later die avond hebben wij nog uitbundig genoten van het songfestival, dat onverwacht spannend was.
Moederdag
De volgende dag vertrok de bus al om 10:00 uur ten einde nog tijdig thuis te zijn om moederdag te vieren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten