Op de ligfiets never a dull moment. Wat een rustige ligfietstoertocht over de Mosselse heide had moeten worden werd een ontmoeting met intimiderende heiderunderen...
Zondag 4 september las ik de e-mail van Bert van de ligfietsclub "Mooi Bennekom" met de uitnodiging voor een ligfietstoertocht op zaterdag 10 september. Dat leek mij wel wat. Op 17 september staat de beklimming van de Col de Joux Plane gepland en mij was geadviseerd om in de week die daaraan voorafgaat niet al te grote fysieke inspanning te plegen. Met Mooi Bennekom fietsen is altijd een relaxte gebeurtenis waarbij de hartslag zelden boven de 130bpm komt. Een ideale "onderhoudstraining" dus.
Om 13:00 uur vertrok het gezelschap van 4 ligfietsers vanaf het vaste verzamelpunt de "sporthal DVO" aan de Achterstraat in Bennekom. Al snel bleek dat wij onbedoeld dezelfde route reden als de door de TTV (ToerTocht Veenendaal) uitgepijlde 36e "Rein Veenendaal Huchiestocht". Geregeld moesten wij ruimte maken voor een passerend peleton racefietsers die kennelijk grotere snelheidsambities hadden dan ons ligfietsgezelschap. Één keer hoorde ik mijn naam roepen; ik werd gepasseerd door Johan, één van de trainers van Committed Power. Wat een toeval.
Bij de voet van de Grebbeberg verlieten wij het TTV-parcours en fietsten wij richting Wageningen. Daar brak de ketting van Bert, de initiatiefnemer van deze tocht. Met de kettingpons van Wim was de ketting binnen en half uur gerepareerd. Onderwijl maakten Dick en ik een praatje met een "controleposter" van een autorally.
Daarna ging het richting Planken Wambuis en Mossel, alwaar wij de traditionele koffie met appelgebak en slagroom nuttigden. En onderwijl ons verpozende met een goed gesprek. Nadat ik de drinkzak had bijgevuld (het zou mij toch niet gebeuren dat ik weer tegen de vlakte zou gaan vanwege te weinig vochtinname) bestegen wij onze heilige koeien weer.
Na een kilometer werden wij geconfronteerd met een kudde heidekoeien. Waarschijnlijk vanwege de in de kudde aanwezige jongen, vertoonden de stieren intimiderend gedrag, met name jegens ons ligfietsers. Wij besloten snel om van de fiets af te stappen en lopend de kudde te passeren. Zo zouden de runderen ons als mensen herkennen en niet als laag boven de grond sluipende roofdieren. Het zag er allemaal erg bedreigend uit, maar alle vier de ligfietsers konden lopend, met de ligfiets aan de hand, de heiderunderen veilig passeren.
Op de dijk van Wageningen naar huis, kon ik het niet nalaten om toch nog een keer het gevoel te ervaren van een hartslag van 176 bpm. Vier kilometer helemaal los; het gevoel die dag dan ook nog iets gepresteerd te hebben. Met dank aan Bert, die het initiatief nam voor deze mooie en gezellige tocht met ligfietsvrienden. Goed voor 67 trainingskilometers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten