Bocycle passeert geparkeerde auto, portier gaat open en....

Ja blogvolgers.... zaterdag ben ik door het oog van de naald gekropen toen ik vlak voor mijn neus plotsklaps een autoportier open zag gaan. In dit blog een verslag van mijn trainingstocht door de Noordoostpolder waarin deze hachelijke gebeurtenis plaats vond...


Daarom Noordoostpolder Waarom de Noordoostpolder?
Ik had met mijn maatje en ega Tilly een date bij de Vishal Blokzijl. Tilly zou deze dag deelnemen aan het tulpenfestival: een noordoostpolders evenement, waarbij tal van telers open huis houden en de tulpen op de velden te bewonderen zijn. Een mooie gelegenheid voor Bocycle om de Noordoostpolder eens te verkennen. De volgende plaatsen heeft hij met zijn ligfiets onveilig gemaakt: Creil, Urk, Nagele, Schokland, Ens, Kraggenburg, Blokzijl. Een tocht van 60 km.

Hoezo EU-subsidie?

EU subsidie
Net vertrokken uit Creil kwam ik al snel op de fietsroute Westermeerdijk. Een fietsroute die uit hetzelfde fonds is gefinancierd als de Fietstoppunten, waarover ik eerder rapporteerde. Deze met Europees belastinggeld gesubsidieerde fietsroute bevatte overigens gevaarlijke schapenroosters, waarin Bocycles fietsschoenen bijna vastgeklemd werden.
Schapenrooster

Westermeerdijk

Spiegelreparatie
Fietspad van 5 meter lang

Spiegel verloren
Ik had mijn ligfiets tegen een reflectorpaaltje langs de weg geparkeerd voor een kleine sanitaire stop. Toen er een auto passeerde viel de ligfiets om door de windverplaatsing van deze medeweggebruiker. Twee kilometer verder merkte ik pas dat ik mijn spiegel miste. Kennelijk was die door de val van mijn fiets van het stuur losgeraakt. Dus, ik ben omgedraaid, ik vond de spiegel bij het gewraakte paaltje terug en ik heb hem met een imbussleuteltje weer op het stuur gemonteerd. Wel zo veilig, want een spiegel heb je wel nodig om het verkeer achter je in de gaten te houden.

Nutteloos fietspad Nagele
Niet onvermeld mag een kostbaar, doch nutteloos fietspad in Nagele blijven. Het is nog geen 5 meter lang, maar wel voorzien van twee verkeersborden. Die foto gaat naar het meldpunt van de Fietsersbond.

Bijna ongeval Ens
In Ens reed ik over de parallelweg van een weg die de naam "Baan" droeg. En toen gebeurde het... Ik reed met een vaartje van 30 km/h langs geparkeerde auto's, toen plotseling een portier geopend werd. Ik kon nog net naar links uitwijken. Maar het scheelde geen 20 cm of ik had het autoportier geraakt. Zo zie je maar dat fietsen niet altijd goed voor de gezondheid hoeft te zijn.


Terras Blokzijl Terras Blokzijl
Einddoel van deze dag was mijn date in Blokzijl. Helaas was de vishal gesloten, waarop mijn date en ik besloten op het terras van Grand Café Restaurant Prins Maurits plaats te nemen. Een uitstekend alternatief.

Date in Blokzijl

Eilanden in de woeste Zuiderzee
Oh ja, ik heb ook nog Urk en Schokland bezocht. Onvoorstelbaar dat dit tot de droogvalling van de Noordoostpolder in september 1942 eilanden waren in de woeste Zuiderzee.

Oh ja...

...ik was ook nog in Urk

...en in/op....

...Schokland

P.S.
Donderdag heb ik ook nog mijn vertrouwde trainingsrondje over de Koningsweg naar de brandtoren op het Rozendaalse veld gereden. Goed voor 50 km en 207 Watt; dat is 16% meer dan 7 april, maar nog lang niet wat ik 16 augustus 2012 presteerde.

Fotoshoot Plus Magazine

In het vrijdagbericht van 29 maart op www.ligfiets.net stond een oproep voor een kandidaat voor een interview in Plus Magazine (het tijdschrift voor vijftigplussers). Wie zou dit interview zijn afgenomen...

Wie is de geïnterviewde?
Freelance journalist Deborah Ligtenberg was, voor een special over fietsen, op zoek naar een man (boven de 50, bij voorkeur een 60-er) die vele kilometers aflegt op een ligfiets (de tweewieler, geen velomobiel). Zij wilde graag met hem praten over de passie voor deze fietssport. En deze man is Bocycle geworden.

Geschikte locatie?
Na het telefonische interview volgde donderdag 18 april een fotoshoot. Ik had met de fotograaf afgesproken bij kasteel Doorwerth. Dat leek me een geschikte, bosrijke omgeving om mooie foto's te schieten. Nadat de fotograaf op de parkeerplaats bij het kasteel was gearriveerd, overlegden wij over de beste locatie. Toen bleek het lommerrijke Doorwerth toch niet zo'n handige fotoplek te zijn. De fietsspecial wordt namelijk in het juli-/augustusnummer van Plus Magazine opgenomen, zo vertelde de fotograaf. En in die zomereditie wil de redactie geen foto's van kale bomen zien.

Zomerse foto's
Toch werd geen andere locatie gekozen. Met het nodige retoucheren zal de fotograaf er voor zorgen dat het zonnige en zomerse foto's worden.

De MB SLK club

Zondag had ik, tijdens een ligfietstrainingstocht, een toevallige ontmoeting met een rijder van de MB SLK Club Nederland. Welk fenomeen zou er achter deze intrigerende naam schuil gaan...


Paddentrek Honderdeneen kilometer
Doel vandaag was, net als vorige week, familiebezoek in Tiel. Maar dan wel via een ommetje, want ik wilde vandaag ten minste 100 km op de teller bijschrijven: Rhenen, Amerongen, Wijk bij Duurstede, Tiel en terug over de dijk langs de Waal. De route had ik uitgezet met de fietsrouteplanner van de Fietsersbond.
Zicht op Rhenen vanaf de pont bij Opheusden


Slecht fietspad

"Eigen weg", afgesloten, verhard??? Ik had in de fietsrouteplanner "vermijd onverhard" geselecteerd, maar werd desondanks langs een pad geleid dat was afgesloten met een houten boom. Ook stond er een bordje "Eigen weg" op de paal aan de rechterkant. Ik ben dit pad toch opgefietst. Het werd steeds slechter, zoals de foto's laten zien. Funest voor de gemiddelde snelheid. Je kunt overigens dergelijke missers in de fietsrouteplanner melden bij de Fietsersbond. Zo wordt de planner steed beter.

Verhard pad???

Het pad werd steeds slechter

Tip van Gerrit
Op mijn vorige fietstocht kon ik het track op mijn Garmin navigator maar moeilijk aflezen. Vooral in steden en dorpen is het track tussen de vele gekleurde wegen slecht te zien zonder leesbril. Gerrit van het blog Blauwe Mango 295 (en tegenwoordig QuestXs-rijder) tipte: "Wat ik nog wel eens doe is de kaart weglaten uit de achtergrond en dan zie je dus alleen de track wat een stuk duidelijker is". Goede tip, Gerrit, bedankt.

Track slecht te zien zonder leesbril

Superduidelijk zonder kaart

Aangehaakt bij drie racers
Vierde racer wordt ingehaald
Vierde racer is ook aangehaakt Racefietserspelotonnetje
Op de dijk naar Wijk bij Duurstede werd ik ingehaald door drie racers. Ik haakte snel aan, want de achterste racer in een peloton hoeft 30% minder vermogen te trappen, zo is eens in een windtunnel onderzocht. Toen wij een alleen fietsende racer passeerden adviseerde ik hem ook aan te haken. "Dat scheelt je 30%", riep ik hem toe. Hij ging op de pedalen staan en was snel bij de groep. Ik liet hem voor mij fietsen, want aan zo'n lage ligfietser voor je heb je niet zo veel. Die vangt veel minder wind weg dan een bukker. En zo raceten wij kameraadschappelijk met z'n vijven door Wijk bij Duurstede.

Kipsatétest
Op de Waaldijk bij Ochten reed ik langs "Eethuisje De Veerstoep". Daar heb ik mijzelf getracteerd op een kipsaté. Het vlees was prima, maar de satésaus was een soort suikerwater: veel te dun en veel te zoet. Niet bepaald om over naar huis (op het blog) te schrijven dus.

Kipsatétest

Veel te dun en veel te zoet

De MB SLK club Nederland MB SLK club Nederland
Maar wat is nu die club die ik onverwacht ontmoette? MB staat voor Mercedes Benz en de SLK is de naam van een cabriolettype van Mercedes. Ik sprak één van de deelnemers aan een puzzelrit op de pont van Wijk bij Duurstede. Er deden zo'n 40 SLK-bezitters aan deze 120 km lage tocht mee. Zo kom je steeds weer nieuwe dingen te weten op zo'n ligfietstocht.

Mooie plaatjes
Ten slotte nog twee mooi plaatjes die ik op de terugweg heb geschoten.

Waalwilgen


Karakteristiek huis

Committed power training

Vandaag was er de tweede Committed Power training op weg naar de Col d'Aubisque. Wat zouden die Rob Harmeling en zijn trainers nu weer voor een slopend programma voor die 100 bukkers en die ene ligger hebben bedacht...


Instructie voordat de Holleweg beklommen wordt
Ook deze collega liet zich de pizza goed smaken Pittig
En reken maar dat het pittig was; alle klimmen van het Dunoplateau rond Doorwerth zaten in het programma. Totaal 342 hoogtemeters over 31 km. De Holleweg werd drie keer beklommen: een keer met een hartslag van 60% van het maximum, daarna 90% en tenslotte voluit. Ik heb daarbiij een nieuw maximum hartslagrecord gezet: 191 bpm. Goed vooor een vermogen van 280 Watt.

Eindsprint met Stephan
De laatste 4 km voor het eindpunt heb ik nog een sprintje getrokken met collega Stephan die twee jaar geleden de snelste Nederlandse tijd neerzette bij de beklimming van de Col de Joux Plane. Hij kon mij maar net bijhouden, zo zei hij. Een groter compliment van zo'n fietsbikkel kon deze Bocycle zich niet wensen.

Na afloop liet hij zich de pizza al tonno dan ook goed smaken.

Bijna ligfiets verkocht

Zaterdag was mijn ligfietsreisdoel het verjaardagsfeestje van mijn achterneefje in Tiel. En daar had ik bijna mijn ligfiets verkocht aan een enthousiaste aspirant ligfietser...


RIS: "Ga toch diep in de beugels" Racefiets Inhaal Syndroom
De heenreis ging via de Grebbeberg, Amerongseberg en Wijk bij Duurstede naar Tiel; inclusief terugreis goed voor 105 km. Ondanks mijn belabberde conditie (zie vorige blogbericht) heb ik toch drie keer een RIS mogen ervaren. Voor de niet-liggers onder de bloglezers: RIS staat voor Racefiets Inhaal Syndroom. Dit is een complex van (emotionele) reacties die bij een racefietser onstaan als hij wordt ingehaald door een ligfietser. Één der RISsen heb ik op de foto vereeuwigd. Ik adviseerde de bukker die met tegenwindkracht 4 niet harder ging dan 20 km/u nog goedbedoeld: "Ga diep in de beugels, dan heb je minder tegenwind en ga je een stuk sneller".

Zandkluunpad
't Pad werd steeds slechter

Kluunpad
Op weg naar de voet van de Amerongseberg gaf mijn Garmin-navigator een piepsigaal ten teken dat ik van de uitgezette route afweek. Kennelijk had ik een afslag gemist. 't Is vreemd, maar omdraaien terug naar de route, doe ik nooit. Ik dacht de route even verder wel weer op te pikken. Nou, dat lukte pas nadat ik door steeds slechter wordende zandpaden mij zo'n drie kilometer lang een weg had gekluund. Helaas heeft mijn racebril, geen leesstukje, zodat het lastig is precies het track op het schermpje van de Garmin-navigator te volgen. En dan mis je wel eens een afslag.
Geen leesstukje in bril

Pont Wijk bij Duurstede

Paarden op dijk

Tankboot bij pont

Links de Linge; rechts het Amsterdam-Rijnkanaal
Linge kruist Amsterdam-Rijnkanaal
Heel bijzonder is de plaats waar de rivier de Linge het Amsterdam-Rijnkanaal vlak bij Tiel kruist. 't Is geen normale rivierkruising en ook geen aquaduct, maar het Lingewater gaat door buizen onder het kanaal door. Zo blijft het Lingewater van het kanaalwater gescheiden.





Enthousiaste aspirant ligfietser Bijna ligfiets verkocht
In het begin van de middag arriveerde ik op het verjaardagsfeestje van mijn achterneefje Thijme, die twee jaar werd. Hij vond de pandabeer die ik voor hem had meegebracht wel leuk, maar hij was toch vooral geïnteresseerd in die mooie fiets van mij. Na een proefritje te hebben gemaakt liet Thijme duidelijk merken dat hij die fiets wel voor zijn verjaardag wilde hebben. Maar zijn papa was niet te vermurwen en deze enthousiaste aspirant ligfietser moet het nog even zonder ligfiets stellen.

Komt te voet, maar gaat te paard

Een spreekwoord luidt:"Vetrouwen komt te voet, maar gaat te paard". Nou dit geldt niet alleen voor vertrouwen maar ook voor de conditie. Zondag heb ik dat proefondervindelijk vastgesteld bij het beklimmen van de Koepelberg bij Rozendaaal...


Ca 25% minder vermogen dan op 16 aug 2012 Hoezo sub-maximaal
In mijn vorige blogbericht meldde ik reeds dat uit de sub-maximaaltest tijdens de medische keuring bleek dat mijn conditie substantieel minder was dan een jaar geleden. Zondag heb ik berekend hoeveel die conditievermindering is. Ik heb daarvoor de meetgegevens gebruikt van de beklimming van de 10,7 km lange Koningsweg (ten zuiden van het Nationale park "De Hoge Veluwe"). De laatste 3,6 km van deze Koningsweg is de Koepelberg, waarin een lastige klim zit. Ik heb mijn hartslag tussen de 85% en 90% van het maximum gehouden, behalve bij de beklimming van de Koepelberg. In het stijlste stuk vlak bij de Rozendaalse Brandtoren, liep de hartslag op tot 187 bpm (98% van de maximale hartslag). Uit de meetgegevens van mijn Garmin GPS-navigator heb ik met Bocycles rekenprogramma het geleverde vermogen berekend en vergeleken met 16 augustus 2012.

25% vermogensverlies
Hierboven staan de resultaten: ik heb zondag 25% minder vermogen getrapt dan op 16 augustus in dezelfde klim. In mijn vorige blogbericht stond dat je spierkracht en spiermassa met 5% per week afnemen als je je spieren niet gebruikt. En ik heb inderdaad door een venijnige griep zo'n 4 weken amper gefietst.
Over paarden gesproken...Ook heb ik vorig jaar in de eerste 3 maanden 10 uur gespind, terwijl ik dit jaar de sportschool niet van binnen heb gezien. Dit alles heeft me dus 25% vermogen gekost.

Conditie komt te voet, maar gaat te paard!!!

Over paarden gesproken...
Onderweg kwam ik veel ruiters te paard tegen. Paarden worden vaak onrustig en beginnen soms te steigeren als zij een ligfietser zien.
Alcoholvrij biertje, sigaartje; fietsen is gewoon leukKennelijk zien zij deze onschuldige medeweggebruikers als gevaarlijke, sluipende roofdieren. Bijna was er dan ook sprake van het RIS (Ruiter Inhaal Syndroom), maar gelukkig liepen de paarden op de foto een zandpad in.

Recupereren
Ik was om 16:30 uur weer thuis, mooi op tijd om lekker buiten in de zon te genieten van een sigaar en een alcoholvrij biertje. Eindelijk weer eens wat gepresteerd.

Hoera: Goedgekeurd!!!

Woensdag werd ik medisch gekeurd, om vast te stellen of het wel verantwoord is om in september de Col d'Aubisque te beklimmen...


Sub-maximaaltest Wat doet griep?
Tijdens de medische keuring werd ik wederom grondig onderzocht, om vast te stellen of het verantwoord is om per ligfiets de uitdaging van de Col d'Aubisque aan te gaan. Gewicht, lengte, lenigheid, hartfilmpje en sub-maximaaltest waren onderdeel van deze medische keuring. En in die sub-maximaaltest zat het venijn. Want ik bleek dit jaar qua conditie "redelijk" te scoren, terwijl dit vorig jaar nog "goed" was. Ik schrijf de oorzaak voor deze verslechtering toe aan mijn griep. De eerste twee weken van maart was ik namelijk 7 dagen aan bed gekluisterd wegens griep met zo'n 39 °C koorts. Vorige weekend heb ik, met mijn bezoekje aan het Paastreffen, voor het eerst weer mijn raceligfiets bestegen.

Kom dat bed uit
Nu las ik op "Kom dat bed uit": "Het is al lang bekend hoe funest bedrust kan zijn. De eerste onderzoeken dateren uit begin jaren zestig. Dat spierkracht en spiermassa afnemen als je je spieren niet gebruikt, is bekend. Dat gaat razendsnel: per week kun je 5 procent van je spiermassa kwijtraken en in zes weken 40 procent. "

Kennelijk is dat ook met mij gebeurd door die gemene griep. Dat wordt dus weer hard trainen voor deze arme Bocycle, om zijn bukfietsende collega's op de Col d'Aubisque in september voor te blijven.